ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΚΘΕΣΗ 2018

Α1.

Ο συγγραφέας στο κείμενο αναφέρεται στη διαφοροποίηση που υπάρχει μεταξύ των όρων «παιδεία» και «εκπαίδευση».Αρχικά με μια ιστορική ανασκόπηση, προβάλλει διάφορους κατά την αρχαιότητα  ορισμούς της παιδείας για να καταλήξει  στον προσδιορισμό της ως διδασκαλία παιδιών  και  ενίοτε ζώων.Στη συνέχεια τονίζει πως οι όροι δε συμπίπτουν αλλά, εμφανίζουν ετερογενή  χαρακτηριστικά. Θεωρεί πως η  ταύτιση τους δικαιολογείται  μόνο στον τομέα της  παρεχόμενης -ιδιωτικά ή και δημόσια-γνώσης που έχει ως  στόχο τη μάθηση. Τέλος ,σημειώνει πως η παιδεία είναι ελεύθερη και προαιρετική ενώ η εκπαίδευση  αποτελεί μια αναγκαστική και θεσπισμένη διαδικασία.

B1.

• α. Λ
• β. Λ
• γ. Σ
• δ. Λ
• ε. Σ

Β2.

Ο τρόπος ανάπτυξης παραγράφου είναι η σύγκριση και αντίθεση.Τα συγκρινόμενα μέρη είναι η εκπαίδευση και η παιδεία.Ο συγγραφέας  χρησιμοποιεί τις λέξεις αντίθετα και διαφορές. Το χωρίο στο οποίο  επισημαίνεται η αντίθεση είναι :Η παιδεία είναι περισσότερο μέθοδος….υποχρεωτική .

Ωστόσο: αντίθεση

επομένως: συμπέρασμα

προκειμένου: σκοπός

που να πάει ότι: επεξήγηση,διευκρίνιση

κυρίως: έμφαση

 

Β3α

ανιχνεύονται: εμφανίζονται,διακρίνονται,εντοπίζονται

συνάπτεται: συνδέεται

εμφανίζεται: παρουσιάζεται,εντοπίζεται

συντελεστών: παραγόντων

προφανείς: έκδηλες,φανερές

Β3β.

αναβαθμίζεται ≠ υποβαθμίζεται

μεταγενέστερη ≠ προγενέστερη

επιτρέπουν ≠  απαγορεύουν

ιδιωτική ≠  δημόσια

διαφορές ≠  ομοιότητες

Β4α

εναλλάσσονται,ανιχνεύονται,αναβαθμίζεται,αναδεικνύεται

B4β

Η χρήση της παθητικής φωνής προσδίδει στο ύφος επισημότητα και σοβαρότητα.Επιπλέον δημιουργεί αντικειμενικότητα και επιστημονικότητα στο κείμενο.

 

Γ ΠΕΡΙ ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πρέπει οπωσδήποτε να γραφεί τίτλος καθώς το κείμενο πρέπει να έχει τη μορφή άρθρου.

Στοιχεία για τον πρόλογο

Η παιδεία, ως ανθρωποπλαστικό ιδανικό αποτελεί την πιο κραταιά ηθικοπνευματική ένδυση του ανθρώπου  με κύριο της στόχο τη διαμόρφωση της  προσωπικότητας του.Ειδικότερα σήμερα στην εποχή της υπέρμετρης πληροφόρησης κρίνεται αναγκαίο ο ρόλος της να επαναπροσδιοριστεί. Με αφορμή το διάλογο που έχει ανοίξει τις τελευταίες μέρες γύρω από  το σύγχρονο ρόλο του σχολείου, καίριο θα ήταν να διαχωρίσουμε τους όρους παιδεία και εκπαίδευση .Με την πρώτη ως μια εξελικτική διαδικασία που στοχεύει στην ολοκλήρωση του ανθρώπου ως οντότητα και τη δεύτερη ως την εκάστοτε θεσμοθετημένη της μορφή.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Α. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ:

1.  Με  τη διαδικασία της μελέτης οι μαθητές αποκτούν γνώσεις,κατανοούν,συνθέτουν και αναλύουν έννοιες,αναπτύσσουν δηλαδή τις νοητικές τους δυνάμεις
2. ερμηνεύουν και αξιολογούν τα γεγονότα,με την κρίση τους και με την  κλίμακα των αξιών που διαμορφώνουν
3. αποκτούν πολύπλευρες γνώσεις και παγιώνουν απόψεις,που διαμορφώνουν την ιδιαίτερη προσωπικότητα τους.
4. αποκτούν σταδιακά αυτογνωσία για να φτάσουν στο στάδιο της ετερογνωσίας στη συνέχεια,έννοιες που λειτουργούν αλληλεπιδραστικά
5. έχουν συναίσθηση ατομικής ευθύνης και κατ΄επέκτασιν συλλογικής
6. καλλιεργούν το αισθητικό τους κριτήριο και διαχωρίζουν αφού πρώτα αναγνωρίσουν το ποιοτικό από το ευτελές
7. έρχονται σε επαφή με ανώτερες αξίες,πρότυπα,ιδεολογίες (ανθρωπισμός,αλληλεγγύη,σεβασμός,ελευθερία
8. αποκτά προσωπικότητα δυναμική που γνωρίζει και διεκδικεί τα δικαιώματα του,γίνεται ανεξάρτητο και αυτόβουλο,σκεπτόμενο και λελογισμένα ανήσυχο,να επεκτείνει τις γνώσεις του και να κατακτήσει τη ζωή

 

Β. ΗΘΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

1. καλλιεργείται ηθικά και γαλουχείται με παναθρώπινες και διαχρονικές ιδέες,εμφορείται έτσι και οικειώνεται ηθικές αξίες τις οποίες αργότερα μετουσιώνει σε πρότυπα και στάσεις ζωής
2. αναπτύσσει συναισθηματική νοημοσύνη
3. καλλιέργεια κλίσεων,ψυχικών δυνάμεων,τάσεων,ιδιαιτεροτήτων
4. διαμόρφωση ηθικής συνείδησης και αξιολογικού ηθικού συστήματος
5. Εμπιστοσύνη στις εσωτερικές του δυνάμεις και αυτοκυριαρχία στα πάθη

 

Γ. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

1.  Ανάπτυξη κοινωνικής συνειδητότητας,κοινωνικής ευαισθησίας και ενεργούς συμμετοχής στα κοινά
2. πρόταξη του γενικού κοινωνικού συμφέροντος έναντι του ατομικού
3. εκούσια και θελημένη προσφορά στην κοινωνία στην καθημερινότητα,παραχώρηση θέσεων σε άτομα με ειδικές ανάγκες,προάσπιση των δικαιωμάτων κάθε πολίτη,αίσθηση του δικαίου,του νόμου,του συνόλου μέσα στο οποίο διαμορφώνεται
4. αφύπνιση της κοινωνίας και προώθηση της ατομικής σκέψης σε συλλογικό επίπεδο

β ζητούμενο

οι εκπαιδευτικοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν το ρόλο τους ως λειτουργοί:

• συμβουλευτικός και καθοδηγητικός
• παιδαγωγικός
• Επιστημονικός : μεταδίδει τις ειδικές γνώσεις που καθιστούν το μαθητή επιστημονικά καταρτισμένο,να τον διδάξουν τη μεταγνώση: μαθαίνω στο παιδί πως να μαθαίνει
• Κοινωνικός : είναι ο φορέας των αξιών της κοινωνίας και λειτουργεί ως πρότυπο μέσα στην τάξη-εκπαιδευτικός διάλογος

Είναι «υπεύθυνος» στην αναζήτηση κλίσεων,ιδιαιτεροτήτων,ταλέντων στην ανάδειξη και καλλιέργεια τους,στη διεύρυνση της ατομικότητας του κάθε μαθητή

οι μαθητές :

• να έχουν γνήσιο ενδιαφέρον για τη γνώση ,να μην την αντιμετωπίζουν χρησιμοθηρικά.
• να μην θυματοποιούν και θυματοποιούνται
• να αξιοποιήσουν την παρεχόμενη εκπαίδευση
• να προσεγγίζουν τους εκπαιδευτικούς διαλογικά με προτάσεις για βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου-συνεργασία
• να κατανοήσουν την αξία του σχολείου
• να στηλιτεύουν τη βία  από όπου και να προέρχεται
• να έχουν κριτική σκέψη
• να αλληλεπιδρούν με τους εκπαιδευτικούς

 

Ο πιο νευραλγικός φορέας εκπαίδευσης είναι η εκπαίδευση.Θέτει τις στέρεες βάσεις για την ανάπτυξη ελεύθερων και αυτόνομων προσωπικοτήτων για αυτό ακριβώς και πρέπει να ιεραρχηθεί ο ρόλος της  και να αξιοποιηθεί επαρκώς.Στόχος της εκπαιδευτικης διαδικασίας είναι να μάθει ο μαθητής πώς να μαθαίνει και να αξιοποιεί τη γνώση στη μετέπειτα πορεία του.Μια πορεία στην όποια η παιδεία ενέχει πρωταγωνιστικό ρόλο  τόσο στην εξέλιξη του προσωπικότητάς του   όσο και της κοινωνίας.

ΣΧΟΛΙΟ : Το κείμενο που επιλέχτηκε δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες στην κατανόηση του από το μαθητή ωστόσο μπορεί να τον δυσκολέψει στην περίληψη.Η Έκθεση ως ζητούμενο έχει  κατά καιρούς επαναληφθεί εκφράζοντας έτσι την αγωνία του εκπαιδευτικού συστήματος για καλυτέρευση της ποιότητας σπουδών του  με τη συμβολή  τώρα και των μαθητών!!Μακάρι οι καινοτόμες ιδέες να εισακουστούν!

ΕΚΘΕΣΗ

Α.

Ο ομιλητής αναφέρεται στην αξία της επιστήμης και την ευθύνη του επιστήμονα για τη χρήση των επιτευγμάτων της.Ειδικότερα πιστεύει πως η επιστήμη αποσκοπεί στην έρευνα και την αναζήτηση της γνώσης ενώ η τεχνολογία εξυπηρετεί πρακτικούς  σκοπούς.Ωστόσο σήμερα τα αποτελέσματα της επιστήμης προβληματίζουν καθώς υποσκάπτουν τα ανθρωπιστικά ιδανικά,προκαλούν διόγκωση πλασματικών αναγκών και ενισχύουν την ανατιπνευματικότητα. Ο επιστήμονας ευθύνεται τόσο για την παραγωγή της γνώσης όσο και για την κακή εφαρμογή της .Εντούτοις τα αποτελέσματα της γνώσης αδυνατεί να τα προβλέψει καθώς δεν μπορεί να ελέγξει κάθε εφαρμογή τους,Καταλήγει λέγοντας πως πρέπει να επαναπροσδιοριστουν οι στόχοι από τους ηθκά  ενάρετους επιστήμονες.

Ιστορία Θεωρητικής

 

ΘΕΜΑ Α1

 

α. Ως Αντιβενιζελικά κόμματα θεωρούνταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Από τα αντιβενιζελικά κόμματα πιο αδιάλλακτα ήταν τα κόμματα του Δημητρίου Ράλλη και του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, ενώ το κόμμα του Γεωργίου Θεοτόκη ήταν πιο διαλλακτικό. Ειδικότερα το κόμμα του Γεωργίου Θεοτόκη ήταν πιο μετριοπαθές από τα άλλα δύο και ζητούσε να διορθώσει αυτά που θεωρούσε λάθη των Φιλελευθέρων. Συμφωνούσε με πάση θυσία αύξηση των εξοπλισμών και ζητούσε φορολογικές ελαφρύνσεις για τους μικροεισοδηματίες. Από το κίνημα στο Γουδί έως τη συνταγματική κρίση του 1915, μεταξύ των αντιβενιζελικών κομμάτων το θεοτοκικό κόμμα είχε τη μεγαλύτερη εκλογική βάση, και αποτέλεσε τον πυρήνα των Αντιβενιζελικών. (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σσ. 92-93).

 

β. Μετά την επανάσταση στο Θέρισο (10 Μαρτίου 1905) ακολούθησαν τα σπασμωδικά μέτρα του πρίγκιπα Γεωργίου, ο αντίκτυπος στην Αθήνα και η στάση αναμονής των Μ. Δυνάμεων. Η επανάσταση είχε αποκτήσει ισχυρά ερείσματα σε όλη την Κρήτη. Οργανώθηκε «Προσωρινή Κυβέρνησις της Κρήτης» στο Θέρισο, με πρόεδρο τον Ελευθέριο Βενιζέλο και υπουργούς τους Κ. Φούμη και Κ. Μάνο. Η κυβέρνηση προέβη στην έκδοση γραμματίων για εσωτερικό πατριωτικό δάνειο 100.000 δραχμών, οργάνωσε υπηρεσίες οικονομικών, συγκοινωνιών και διοίκησης, τύπωσε γραμματόσημα και εξέδιδε την εφημερίδα, «Το Θέρισο». Η χωροφυλακή, που υποστήριζε τον Πρίγκιπα, δεν ήταν σε θέση να ελέγχει τα πράγματα, καθώς μάλιστα πολλοί χωροφύλακες αυτομόλησαν προς τους επαναστάτες. (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σσ. 213-214).

 

γ. Με βάση το άρθρο 11 της Σύμβασης της Λοζάνης ιδρύθηκε η Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Την αποτελούσαν ένδεκα μέλη (τέσσερις Έλληνες, τέσσερις Τούρκοι και τρία μέλη- πολίτες ουδετέρων κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο κρατών) με αρμοδιότητα τον καθορισμό του τρόπου μετανάστευσης των πληθυσμών και της εκτίμησης της ακίνητης περιουσίας των ανταλλαξίμων.  (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σ. 152).

 

ΘΕΜΑ Α2

α. Σωστό

β. Λάθος

γ. Λάθος

δ. Λάθος

ε. Σωστό

 

ΘΕΜΑ Β 1

Η επιστροφή των προσφύγων στη Μικρά Ασία ξεκίνησε τους τελευταίους μήνες του 1918 μετά τον τερματισμό του πολέμου για την Τουρκία. Τον Οκτώβριο του 1918 μετά τον τερματισμό του πολέμου για την Τουρκία. Τον Οκτώβριο του 1918 συστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη Πατριαρχική Επιτροπή, με σκοπό την οργάνωση του επαναπατρισμού των εκτοπισμένων, με τη βοήθεια του Πατριαρχείου και της ελληνικής κυβέρνησης. Η παλιννόστηση έγινε τμηματικά, με τη μέριμνα του Υπουργείου Περιθάλψεως, και επιτράπηκε αρχικά να επιστρέψουν οι ευπορότεροι και οι πρόσφυγες οι προερχόμενοι από ορισμένες μόνο περιοχές της Δυτικής Μικράς Ασίας. Οι περισσότεροι επέστρεψαν στις εστίες τους μετά την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, το Μάιο του 1919. Μέχρι το τέλος του 1920 η πλειονότητα των προσφύγων είχε επιστρέψει στη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη.

Οι συνθήκες που βρήκαν στην πατρίδα τους ήταν άσχημες, καθώς πολλά σπίτια, εκκλησίες και σχολεία είχαν μερικώς ή εντελώς καταστραφεί. Επίσης, σε κάποιες περιοχές, σε σπίτια Ελλήνων είχαν εγκατασταθεί Μουσουλμάνοι πρόσφυγες από τις βαλκανικές χώρες. Στα πλαίσια της Ύπατης Αρμοστείας Σμύρνης ιδρύθηκε η «Υπηρεσία Παλιννοστήσεως και Περιθάλψεως», η οποία βοηθούσε όσους επέστρεφαν να αποκατασταθούν στα σπίτια τους και τις ασχολίες τους. Οι ειρηνικές όμως μέρες δεν κράτησαν πολύ. Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 1922, θα έπαιρναν πάλι το δρόμο της προσφυγιάς. (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σσ. 142-143).

 

ΘΕΜΑ Β 2

Την αστική αποκατάσταση ανέλαβε περισσότερο το κράτος και λιγότερο η ΕΑΠ, η οποία πρόσφερε οικονομική βοήθεια σε περιορισμένο αριθμό επιχειρήσεων, οικοτεχνικών και βιοτεχνικών δραστηριοτήτων (όπως η ταπητουργία). Σε αντίθεση με την αγροτική αποκατάσταση, η αστική περιλάμβανε μόνο στέγαση και όχι πρόνοια για εύρεση εργασίας. Η αστική στέγαση συνάντησε περισσότερα εμπόδια από την αγροτική. Ο αριθμός των προσφύγων ήταν μεγάλος, τα ανταλλάξιμα (μουσουλμανικά) σπίτια στις πόλεις ήταν λίγα και τα οικιστικά προγράμματα του κράτους καθυστερούσαν, λόγω των πολιτικών ανωμαλιών και της κακής οικονομικής κατάστασης κατά τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Πρόβλημα επίσης αποτελούσε η περιπλάνηση των αστών προσφύγων από πόλη σε πόλη για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι περισσότεροι πρόσφυγες στις πόλεις τα πρώτα χρόνια εργάζονταν περιστασιακά, είτε κάνοντας «μεροκάματα» στις οικοδομές, σε εργοστάσια και βιοτεχνίες, είτε ως πλανόδιοι μικροπωλητές και μικροκαταστηματάρχες. Άλλοι δούλεψαν ως ναυτεργάτες και εργάτες σε δημόσια έργα στις πόλεις ή στην ύπαιθρο (αρδευτικά και αποστραγγιστικά έργα, διάνοιξη δρόμων, κατασκευή ή επέκταση των λιμανιών κ.ά.). (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σ. 157).

 

ΟΜΑΔΑ ΔΕΥΤΕΡΗ

 

ΘΕΜΑ Γ 1

Ενδεικτικός πρόλογος: Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1862 η Εθνοσυνέλευση που προέκυψε χρειάστηκε δύο χρόνια για να φτάσει στην ψήφιση νέου Συντάγματος και μάλιστα μέσα σε συνθήκες κυβερνητικής αστάθειας και εμφυλίου πολέμου. Ως πολίτευμα ορίστηκε η βασιλευόμενη δημοκρατία αντί της μέχρι τότε συνταγματικής μοναρχίας. Κατοχυρώθηκαν μεταξύ άλλων η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, η άμεση, μυστική και καθολική (για τον ανδρικό πληθυσμό) ψήφος με σφαιρίδια, η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και η ελευθερία του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι, η οποία άνοιγε το δρόμο για την ελεύθερη συγκρότηση κομμάτων. Τα κόμματα θεωρήθηκαν απαραίτητα για την έκφραση της βούλησης της κοινής γνώμης, με το επιχείρημα ότι η εναλλακτική λύση είναι οι συνωμοτικοί κύκλοι ή οι βιαιοπραγίες.

 

α) Παρά την έντονη αντίδραση του βασιλιά Γεωργίου Α΄, η Εθνοσυνέλευση επέβαλε την αρχή να προέρχεται η κυβέρνηση από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αυτό που δεν ορίστηκε με σαφήνεια, επειδή θεωρήθηκε αυτονόητο, ήταν ότι ο βασιλιάς όφειλε να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε βουλευτή του κόμματος που απολάμβανε την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της βουλής. Ο Γεώργιος εκμεταλλεύτηκε αυτήν την ασάφεια, για να διορίζει κυβερνήσεις της αρεσκείας του.

Σύμφωνα μάλιστα και με το πρώτο παράθεμα στις εκλογές που έγιναν στις 29 Ιουνίου 1874 επικράτησε «όργιο» εκλογικής νοθείας, δείγμα ότι το πολιτικό κλίμα αστάθειας και εμφυλίου πολέμου συνεχίζει να παραμένει το ίδιο όπως και στα προηγούμενα έτη. Λίγες μέρες αργότερα ο νέος πολιτικός Χαρίλαος Τρικούπης, με άρθρο του στην εφημερίδα «Καιροί» και υπό τον τίτλο «Τις πταίει;» στηλιτεύει την πολιτική κρίση που μαστίζει τον τόπο και καταδεικνύει ως αποκλειστικό υπεύθυνο για αυτήν τον βασιλιά Γεώργιο Α΄ ο οποίος διαστρεβλώνοντας και παραβιάζοντας τους συνταγματικούς θεσμούς κατόρθωσε να συγκεντρώσει στα χέρια του ολόκληρη την εξουσία (πρβλ. παράθεμα Α, «Λίγες μέρες μετά… ολόκληρος η εξουσία»). Για τον Τρικούπη ούτε ο λαός, ούτε τα πολιτικά κόμματα έφεραν την ευθύνη για την πολιτική κρίση. Ωστόσο, σύμφωνα με το μεσολογγίτη πολιτικό, οι πολιτικοί είτε στάθηκαν ανίκανοι να αντιταχθούν στον απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης του βασιλιά, είτε υιοθετούσαν τη συγκεκριμένη πρακτική του αυταρχισμού με τον οποίο ο βασιλιάς επιχειρούσε να ελέγξει την πολιτική ζωή της χώρας, οπότε τίθεται το δίλημμα «υποταγή στην (βασιλική) αυθαιρεσία ή επανάσταση» καθώς οι πολιτικοί φαίνεται να έχουν υποκύψει στην αυθαιρεσία και αυταρχικότητα του Γεωργίου. (πρβλ. παράθεμα Α, «ο Τρικούπης αποδοκιμάζει… βασιλική αυταρχικότητα»).

β) Το πρόβλημα στην ασάφεια του Συντάγματος του 1864 ως προς την ανάθεση εντολής σχηματισμού κυβέρνησης επιλύθηκε το 1875 με την ψήφιση της αρχής της δεδηλωμένης. Η ιδέα ανήκε στον νέο τότε πολιτικό Χαρίλαο Τρικούπη, ο οποίος υποστήριξε δημόσια ότι μόνη λύση στο πρόβλημα της πολιτικής αστάθειας ήταν η συγκρότηση δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, σύμφωνα με το πρότυπο της Αγγλίας. Για να καταστεί αυτό δυνατόν, έπρεπε ο βασιλιάς να αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης μόνο σε πολιτικό ο οποίος σαφώς είχε τη «δεδηλωμένη» εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των βουλευτών. Αυτό θα στερούσε από τα κόμματα μειοψηφίας τη δυνατότητα να σχηματίζουν κυβέρνηση, θα τα ωθούσε σε συνένωση με τα μεγάλα και θα είχε ως αποτέλεσμα σταθερότερες κυβερνήσεις πλειοψηφίας.

Σύμφωνα μάλιστα με το δεύτερο παράθεμα, ο Γεώργιος, σύμφωνα με το λόγο που εκφώνησε στο κοινοβούλιο στις 11 Αυγούστου 1875, τόνισε τη νομιμότητα του εκλογικού αποτελέσματος, εφόσον η κυβέρνηση, σεβόμενη τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών, διεξήγαγε εκλογές νομότυπες και απαλλαγμένες από το κλίμα βίας και νοθείας. Παράλληλα ο μονάρχης υπόσχεται συνακόλουθο σεβασμό των δικαιωμάτων («προνομίαι») των νόμιμα εκλεγμένων αντιπροσώπων του Έθνους. Ωστόσο, αναφέρει ότι από τα δικαιώματα αυτά απορρέουν και υποχρεώσεις, η σπουδαιότερη από τις οποίες είναι να διαθέτουν εκείνοι οι βουλευτές που καλούνται από τον βασιλιά να σχηματίσουν κυβέρνηση την δεδηλωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία («Όπως πλήρης υπήρξεν… των αντιπροσώπων του Έθνους»). Σύμφωνα και με το κείμενο Α, ο σχηματισμός κυβερνήσεων πλειοψηφίας και η επικράτηση του δικομματισμού θα ήταν σύμφωνα με τον Τρικούπη «η μόνη θεραπεία της νόσου» της πολιτικής αστάθειας που ενδημούσε μέχρι τότε στην πολιτική ζωή της χώρας.

Ακόμη, σύμφωνα με το πρώτο παράθεμα ο Τρικούπης διέβλεπε την πιθανότητα να εκδηλωθεί επανάσταση εναντίον του βασιλιά Γεωργίου στην περίπτωση που ο τελευταίος απέρριπτε την αρχή της δεδηλωμένης. Ωστόσο, με βάση το άρθρο του την απέρριπτε ως λανθασμένη και επικίνδυνη για τη χώρα («για το Μεσολογγίτη πολιτικό… ή της επαναστάσεως», «αυτή που απομακρύνει… προοπτική»).

Η αρχή της δεδηλωμένης αποτελεί τομή στην πολιτική ιστορία της χώρας καθώς οδήγησε σε μεταβολή του πολιτικού τοπίου. Η σημασία της συγκεκριμένης αρχής αναγνωρίζεται και στο βασιλικό λόγο, καθώς, χωρίς τη θέσπισή της, θεωρήθηκε αδύνατη η αρμονική λειτουργία του πολιτεύματος («απεκδέχομαι ίνα η Βουλή… η εναρμόνιος λειτουργία του πολιτεύματος»). Είναι χαρακτηριστική η αλλαγή της στάσης του Γεωργίου Α΄, υπό την πίεση της αντιπολίτευσης και του επαναστατικού αναβρασμού, για ένα ζήτημα στο οποίο έως τότε ήταν σταθερή η άρνησή του, και οι επεμβάσεις των κυβερνήσεων που διορίζονταν από τον ίδιο μέχρι τότε αποτελούσαν σαφή ένδειξη περιφρόνησης στη λαϊκή βούληση και οδηγούσαν σε κυβερνητική αστάθεια.

 

Ενδεικτικός επίλογος: Το διάστημα μεταξύ του 1875 και του 1880 αποτελεί μεταβατική περίοδο. Στις εκλογές του 1875 και του 1879 κανένα κόμμα δεν κέρδισε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1884, τα δύο μεγάλα κόμματα, του Τρικούπη και του Δηλιγιάννη, έλεγχαν το 92,2% των εδρών στο Κοινοβούλιο. Το κοινοβουλευτικό σύστημα και ο δικομματισμός θεμελιώθηκαν.

 

 

ΘΕΜΑ Δ 1

 

Ενδεικτικός πρόλογος: Η οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος της διανομής των εθνικών γαιών έγινε με νομοθετικές ρυθμίσεις κατά την περίοδο 1870-1871.

 

α) Στόχος των νομοθετημάτων ήταν να εξασφαλιστούν κατά προτεραιότητα οι ακτήμονες χωρικοί, με την παροχή γης, απαραίτητης για την επιβίωσή τους. (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σ. 25) Σύμφωνα και με το πρώτο παράθεμα το συγκεκριμένο εγχείρημα εντάσσεται στη συνολική προσπάθεια του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου να προωθήσει, μέσω της ανάπτυξης της γεωργίας, την εκβιομηχάνιση στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1860-1880. Επιπλέον στο ίδιο παράθεμα αναφέρονται και οι κοινωνικοί λόγοι που ευνοούσαν τη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Κουμουνδούρου. Η «προικοδότηση» των μη κληρούχων ή μικροϊδιοκτητών με αγροτεμάχια (λαχίδια) αποσκοπούσε στην πρόληψη των κοινωνικών εντάσεων εφόσον οι καταπατήσεις εθνικών αλλά και εκκλησιαστικών γαιών (μοναστηριακή γη), σε διάφορες περιοχές της χώρας και κυρίως στην Πελοπόννησο, ιδιαιτέρως σε εποχές ταραχών και κρίσης, ήταν συχνό φαινόμενο. Αυτές οι καταπατήσεις μάλιστα δύσκολα μπορούσαν να αποδειχτούν σε εδάφη με αμφισβητούμενα πιστοποιητικά ιδιοκτησίας.

Ταυτόχρονα, το κράτος προσπαθούσε να εξασφαλίσει, μέσα από τη διαδικασία της εκποίησης, τα μεγαλύτερα δυνατά έσοδα, που θα έδιναν μια ανάσα στο διαρκές δημοσιονομικό αδιέξοδο. Σχετικές πληροφορίες αντλούνται από την πρώτη πηγή στην οποία διευκρινίζεται ότι το κράτος αποσκοπούσε στην επαύξηση των εσόδων του από τα ποσά που θα απέφερε η εξαγορά των εθνικών γαιών. Επιπλέον, η ενίσχυση των φυτειών αλλά και της μικρής και της μεσαίας ιδιοκτησίας οικογενειακού χαρακτήρα αναμενόταν να αυξήσει τα κέρδη των τραπεζών και των εμπορικών ομάδων. Οι στόχοι ήταν αντιφατικοί και στην πραγματικότητα μόνο ο πρώτος επιτεύχθηκε σε ικανοποιητικό βαθμό. Σύμφωνα με σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις, οι δικαιούχοι αγρότες μπορούσαν να αγοράσουν όση γη ήθελαν, με ανώτατο όριο τα 80 στρέμματα για ξηρικά εδάφη και τα 40 στρέμματα για τα αρδευόμενα. (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σ. 25)

Το αποφασιστικό βήμα για την ολοκλήρωση της αγροτικής μεταρρύθμισης (στο πλαίσιο της κατάργησης της μεγάλης ιδιοκτησίας) έγινε στα ταραγμένα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και του «Εθνικού Διχασμού». Το 1917 η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη αποφάσισε την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση Βενιζέλου, μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου το 1910, είχε ψηφίσει 337 νέους νόμους ανάμεσα στους οποίους και τη διανομή γης στη Θεσσαλία. Ο στόχος ήταν διπλός με πρώτο τη στήριξη και τον πολλαπλασιασμό των ελληνικών ιδιοκτησιών γης στις νεοαποκτηθείσες περιοχές. (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σσ. 43-44). Σύμφωνα μάλιστα με το τρίτο παράθεμα σημειώνεται σχετικά ότι η διανομή γης αποτελούσε το «βασικό όπλο» νομιμοποίησης και παγίωσης της ελληνικής κυριαρχίας στη βόρεια Ελλάδα. Παράλληλα, σύμφωνα με τη δεύτερη πηγή, η ρητή δέσμευση του βενιζελικού κόμματος ότι θα προέβαινε σε απαλλοτρίωση της μεγάλης ιδιοκτησίας αποτελούσε κατεξοχήν δέλεαρ, προκειμένου οι ετερόκλητοι χριστιανικοί πληθυσμοί της ανομοιογενούς εθνικά Βορείου Ελλάδας να υιοθετήσουν ως ελκυστικότερο το ελληνικό εθνικό πρόγραμμα σε σύγκριση με τις όποιες άλλες επιλογές (που ενδεχομένως προέρχονταν από τα όμορα βαλκανικά κράτη). Επίσης στο ίδιο κείμενο αναφέρεται ότι η εκτεταμένη αγροτική μεταρρύθμιση που επαγγέλονταν οι Φιλελεύθεροι στόχευε στην τόνωση του εθνικού φρονήματος των αγροτών οι οποίοι επρόκειτο να επανδρώσουν τις τάξεις του ελληνικού στρατού ενόψει της εμπλοκής της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Δεύτερος στόχος ήταν η αποκατάσταση των προσφύγων και η πρόληψη κοινωνικών εντάσεων στον αγροτικό χώρο. Το κείμενο της τρίτης πηγής επιβεβαιώνει την επιλογή του μοντέλου της μικρής ιδιοκτησίας που συνδέεται με την οικογενειακή αγροτική εκμετάλλευση. Κριτήριο για τη συγκεκριμένη επιλογή υπήρξε η επιτυχής χρήση αυτού του προτύπου στη Νότιο Ελλάδα εφόσον, ανεξάρτητα από την οικονομική παράμετρο, διασφάλιζε την πολιτική σταθερότητα. Αργότερα και η Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) είχε προκρίνει την αγροτική αποκατάσταση των προσφύγων της μικρασιατικής καταστροφής του 1922 λαμβάνοντας υπόψη και την πολιτική σκοπιμότητα της αποφυγής κοινωνικών αναταραχών με τη δημιουργία αγροτών-ιδιοκτητών αντί εργατικού προλεταριάτου.

Με βάση τα νομοθετήματα της κυβέρνησης της Εθνικής Άμυνας η απαλλοτρίωση των μεγάλων αγροτικών ιδιοκτησιών έγινε δυνατή στα αμέσως μετά τον πόλεμο χρόνια, όταν η ανάγκη αποκατάστασης των προσφύγων βρέθηκε στο επίκεντρο του κρατικού ενδιαφέροντος.  Στο δεύτερο παράθεμα μάλιστα αναφέρεται ότι η απαλλοτρίωση των τσιφλικιών που ανήκαν κυρίως σε χριστιανούς γαιοκτήμονες θα γινόταν με την εκούσια αποδοχή της απαλλοτρίωσης από τον ιδιοκτήτη, με χρηματοδότηση των ακτημόνων αγοραστών και με μακροπρόθεσμη προοπτική. Τελικά η εκούσια απαλλοτρίωση απορρίφθηκε και επελέγη το ριζοσπαστικότερο μέτρο της υποχρεωτικής απαλλοτρίωσης. Στην ίδια πηγή επισημαίνεται ακόμη ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη υπήρξε συνέπεια της έντασης των «ενδοαστικών συγκρούσεων» και του Διχασμού που κυριαρχούσε την ίδια περίοδο στην πολιτική ζωή της χώρας.

β) Από το 1870 έως το 1911 διανεμήθηκαν 2.650.000 στρέμματα με 370.000 παραχωρητήρια, πράγμα που δείχνει ότι οι φιλοδοξίες ή οι δυνατότητες των αγροτών για απόκτηση καλλιεργήσιμης έκτασης ήταν περιορισμένες αλλά και ο πολυτεμαχισμός της γης ήδη μεγάλος. Πρέπει να επισημανθεί ότι για τις περιοχές που χαρακτηρίζονταν ως φυτείες, ελαιόδεντρα και αμπέλια, ο μέσος όρος έκτασης των ιδιοκτησιών ήταν σαφώς μικρότερος εκείνων που προορίζονταν για καλλιέργεια δημητριακών. (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σ. 25)

Για τις εξελίξεις στο ζήτημα των φυτειών γίνεται λόγος στο πρώτο παράθεμα, όπου αναφέρεται ότι η αύξηση του παραγόμενου αγροτικού προϊόντος, η οποία με τη σειρά της επρόκειτο να συμπαρασύρει σε ανάπτυξη το εξωτερικό εμπόριο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπήρξε εκείνη την περίοδο η συνεχής διεύρυνση του ποσοστού εξαγωγών των αγροτικών προϊόντων με τη σταφίδα να κατέχει την πρώτη θέση και να πλησιάζει το ½ του συνόλου των εξαγωγών.

Στην ίδια πηγή επίσης προσδιορίζεται ότι τα αποτελέσματα των νομοθετικών ρυθμίσεων του 1870-1871 θα γίνουν ορατά βραχυπρόθεσμα και στο εξωτερικό εμπόριο και ειδικότερα στις εξαγωγές, καθώς η επέκταση των εξαγωγών των αγροτικών προϊόντων των φυτειών θα αυξήσει τα κέρδη των εμπορικών ομάδων. Παράλληλα, η οικονομική ανάπτυξη των εμπόρων έχει ως απότοκο την ένταση της ανάμιξής τους στη δανειοδότηση των αναγκών των νέων μικροπαραγωγών. Φαίνεται ότι οι εξελίξεις συντηρούν το πιστωτικό σύστημα που από τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας ήταν συνδεδεμένο με το εμπόριο των αγροτικών προϊόντων και ιδιαίτερα με τις εξαγωγές της σταφίδας, μιας και οι έμποροι λειτουργούσαν μέχρι τότε και ως πιστωτές, ενίοτε με τοκογλυφικές διαθέσεις και όρους.

Επρόκειτο, όμως, για σημαντική διανομή καλλιεργήσιμων γαιών, ιδιαίτερα αν συγκριθεί με τα 600.000 στρέμματα εθνικών γαιών που είχαν διανεμηθεί τα προηγούμενα χρόνια, από το 1833 μέχρι το 1870. Ωστόσο, μόνο το 50% περίπου του αντιτίμου των παραχωρούμενων εκτάσεων πληρώθηκε τελικά στο κράτος από τους αγοραστές της εθνικής αυτής ιδιοκτησίας. Επιπλέον στην πρώτη ιστορική πηγή αναφέρεται ότι το κράτος είχε απώλειες της τάξης του 25% της ακαθάριστης παραγωγής από τα προσδοκώμενα έσοδα, απώλειες που αντισταθμίστηκαν όμως εφόσον εξασφάλισε νέες πηγές εσόδων. Ειδικότερα, η επέκταση της αγροτικής παραγωγής και η τόνωση της σχετικής επιχειρηματικής- εμπορικής δραστηριότητας αύξησαν την αποδοτικότητα των φόρων και των δασμών, οι οποίοι εξελίχθηκαν στην πλέον αξιόπιστη πηγή εσόδων για τα δημόσια ταμεία. Πράγματι, τα έσοδα των τελωνείων αποτελούσαν ένα σημαντικό ποσοστό των δημοσίων εσόδων. Παράλληλα, φαίνεται να επιτυγχάνεται ο στόχος που είχε θέσει ο Κουμουνδούρος για την εκβιομηχάνιση της Ελλάδας. Η εκβιομηχάνιση στον ελληνικό χώρο ήταν διαρκώς παρούσα στις πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις ως σχέδιο ή πρόθεση, σπάνια όμως ως εφαρμογή. Η βιομηχανία στα σαράντα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας λειτουργούσε με αποσπασματικό- ευκαιριακό τρόπο εξυπηρετώντας κυρίως τοπικές ανάγκες με επεξεργασία αγροτικών κυρίως προϊόντων. Το εγχείρημα του Κουμουνδούρου φαίνεται ότι απέδωσε τελικά καρπούς, αν ληφθεί υπόψη ότι γύρω στα 1870 σημειώθηκε κύμα ίδρυσης βιομηχανιών, περισσότερων από εκατό, ενώ ταυτόχρονα παρατηρήθηκε αύξηση του δυναμικού των ήδη υπαρχουσών μονάδων.

Αναφορικά για τη νομοθετική μεταρρύθμιση του 1917 η αναδιανομή των γαιών που έγινε έφτασε στο 85% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων στη Μακεδονία και στο 68% στη Θεσσαλία. Στο σύνολο της καλλιεργήσιμης γης της χώρας το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 40%. Μετά από λίγα χρόνια, κάτω από την πίεση του προσφυγικού προβλήματος, η αγροτική μεταρρύθμιση ολοκληρώθηκε και οδήγησε την αγροτική οικονομία της χώρας σε καθεστώς μικροϊδιοκτησίας. (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σσ. 44)

Στο τρίτο παράθεμα επιβεβαιώνεται η υλοποίηση της αγροτικής μεταρρύθμισης από το 1923 και έπειτα. Παράλληλα, προσδιορίζεται ότι η γη που δόθηκε από το κράτος ανήκε σε Τούρκους και Βούλγαρους ανταλλάξιμους αλλά και σε Έλληνες μεγαλογαιοκτήμονες. Είναι γνωστό, ότι η ελληνική κυβέρνηση διέθεσε στην Ε.Α.Π στο πλαίσιο της αγροτικής αποκατάστασης των προσφύγων 8.000.000 περίπου στρέμματα που περιλάμβαναν ιδιοκτησίες των Τούρκων ανταλλάξιμων και των Βουλγάρων που εγκατέλειψαν την Ελλάδα (σύμφωνα με τη συνθήκη του Νεϊγύ), κτήματα που απαλλοτριώθηκαν με την αγροτική μεταρρύθμιση, όπως επίσης κτήματα του δημοσίου και μοναστηριακή γη.

 

Ενδεικτικός επίλογος: Με τη σειρά της η νέα κατάσταση δημιούργησε νέα προβλήματα. Οι μικροκαλλιεργητές δυσκολεύονταν να εμπορευματοποιήσουν την παραγωγή τους και έπεφταν συχνά θύματα των εμπόρων. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση προωθήθηκε η ίδρυση της Αγροτικής Τράπεζας, κρατικών οργανισμών παρέμβασης και παραγωγικών συνεταιρισμών. Το αγροτικό ζήτημα απέκτησε έτσι νέο περιεχόμενο, χωρίς να προκαλέσει τις εντάσεις που γνώρισαν τα άλλα κράτη της Ευρώπης (Ισπανία, Βουλγαρία, Ρουμανία κ.λ.π) (πρβλ. σχολικό βιβλίο, σσ. 44-45)

Συγγραφή- επιμέλεια: Γιάννης Μαρκούρης

 

 

 

 

 

Λατινικά Θεωρητικής κατεύθυνσης

ΚΕΙΜΕΝΑ

Αφού διώχθηκε από τους δολοφόνους του Καλιγούλα, είχε αποσυρθεί σε μια θερινή κατοικία ,της οποίας το όνομα είναι Ερμαίο. Επειδή τρομοκρατήθηκε από τα νέα της σφαγής, λίγο αργότερα σύρθηκε στο πιο κοντινό λιακωτό και κρύφτηκε ανάμεσα στα παραπετάσματα που κρέμονταν στην πόρτα.

Κάποια μέρα ο Κάτωνας έφερε στο Βουλευτήριο ένα πρώιμο σύκο από την Καρχηδόνα  και δείχνοντας το στους Συγκλητικούς είπε: «Σας ρωτώ πότε νομίζετε ότι αυτό το σύκο κόπηκε από το δέντρο».Όταν όλοι είπαν ότι  ήταν φρέσκο, είπε Κι όμως να ξέρετε πως κόπηκε στην Καρχηδόνα πριν  από τρεις μέρες.

Όταν άκουσε το χαιρετισμό ,ο Καίσαρας είπε: «Στο σπίτι μου ακούω αρκετούς τέτοιους χαιρετισμούς» Τότε  ήλθαν στο νου του κορακιού τα λόγια του αφεντικού του: «Έχασα το λάδι και τον κόπο μου.»Σε αυτά τα λόγια ο Καίσαρας γέλασε τόσο πολύ και αγόρασε το πουλί για τόσο μεγάλο ποσό όσο δεν είχε αγοράσει κανένα μέχρι τότε.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Β1α

• insidiatoribus:  insidiatore
• cui: qua
• caedis: caedium
• se:  mihi
• quodam:  quoddam
• praecox: praecocia
• partibus: partium
• hanc: haec
• sui: tui
• nullam: nullius

 

B1β.

proximum: propiorem

 prope-propius-proxime

satis: satius

B2α

• exlusus: excludunt
• recesserat:recedamus
• exterritus:exterruisti
• prorepsit:prorumptum
• abdidi: abdideretis
• attulit: afferre
• ostendensque: ostensurusque
• decerptam esse: decerpi
• dixit: dic
• venit:veniendo 

Β2β

perdidi:perdas,perderes,perditurus sis,perdideris,perdidisses

 

Γ1α

Caligulae:γενική αντικειμενική στο insidiatoribus

cui: δοτική προσωπική κτητική από το est

se: αντικείμενο στο  abdidit αμεση αυτοπάθεια

die: αφαιρετική που δηλώνει χρόνο,προσδιορίζει το attulit

decerptam esse (το πρώτο στο κείμενο),  αντικείμενο του putetis ειδικό απαρέμφατο

ex arbore: εμπρόθετος προσδιορισμός του χωρισμού-απομάκρυνσης στο decerptam esse

recentem: κατηγορούμενο στο ficum εξαιτίας του esse

salutatiōnum: Γενική διαιρετική στο satis

corvo: δοτική προσωπική από την απρόσωπη κφραση venit in mentem

quanti : Γενική της αξίας στο emerat

Γ1β

A Catone allata est quodam die in curiam ficus praecox

Γ1γ

in curia  στάση ex curia απομάκρυνση

domum  κίνηση σε τόπο domo απομάκρυνση

Γ1δ

Risitne Augustus ad haec verba? όταν δεν γνωρίζουμε την απάντηση

Risit Augustus ad haec verba? χωρίς μόριο για έμφαση

Num risit Augustus ad haec verba? ρητορική ερώτηση όταν δεν γνωρίζουμε την απάντηση

Nonne risit Augustus ad haec verba? όταν περιμένουμε καταφατική απάντηση

Γ2α

vela quae praetenta erant

ficum quae praecox erat

Γ2β

cui nomen est Hermaeum. δευτερεύουσα αναφορική πρόταση προσδιοριστική στο  diaetam στο οποίο λειτουργεί και ως επιθετικός προσδιορισμός.Εκφέρεται με οριστικη est γιατί δηλώνει το πραγματικό γεγεονός

quando hanc ficum decerptam esse putetis ex arbore : Δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική πρόταση, μερικής αγνοίας. Λειτουργεί ως έμμεσο αντικείμενο του Interrogo. Εισάγεται με τo ερωτηματικό επίρρημα quando. Εκφέρεται με υποτακτική (όπως όλες οι πλάγιες ερωτηματικές προτάσεις), γιατί η εξάρτηση δίνει υποκειμενική χροιά στο περιεχόμενό της, χρόνου ενεστώτα, γιατί εξαρτάται από ρ. αρκτικού χρόνου (Interrogo) και δηλώνει το σύγχρονο στο παρόν

Cum omnes recentem esse dixissent : Δευτερεύουσα χρονική πρόταση, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο inquit. Εισάγεται με τον cum ιστορικό/διηγηματικό, που χρησιμοποιείται για διηγήσεις του παρελθόντος και εκφέρεται με Υποτακτική (dixissent), όπως όλες οι χρονικές με τον cum ιστορικό/διηγηματικό, γιατί υπογραμμίζεται η βαθύτερη σχέση αιτίου και αιτιατού ανάμεσα στην δευτερεύουσα και την κύρια πρόταση, χρόνου Υπερσυντελίκου, γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (inquit) και δηλώνει το προτερόχρονο στο παρελθόν

quanti nullam adhuc emerat Δευτερεύουσα απλή παραβολική πρόταση. Εισάγεται με το την αναφορική αντωνυμία quanti (στην κύρια πρόταση το tanti). Εκφέρεται με Οριστική (emerat), γιατί η σύγκριση αφορά δύο καταστάσεις που είναι (ή θεωρούνται ως) αντικειμενική πραγματικότητα, χρόνου Υπερσυντελίκου, γιατί αναφέρεται στο παρελθόν και δηλώνει πράξη προτερόχρονη της πράξης ης κύριας πρόταση

Γ2γ

exclusus: postquam exclusus est  postquam +oριστική πρκ

exterritus: cum rumore caedis exterritus esset

Audita : νόθος αφαιρετική απόλυτος χρονική μετοχή, salutatione : υποκείμενο της μετοχής audita

cum salutationem audivisset

Αρχαία Θεωρητικής κατεύθυνσης

Tα θέματα δεν παρουσίαζαν ιδιαίτερες δυσκολίες ωστόσο απευθύνονταν σε καλά προετοιμασμένους μαθητές..Το διδαγμένο  θέμα ζητούσε την ετυμολογία του αγνώστου προελεύσεως  τύπου «εσθλός» που ίσως δυσκόλεψε τους μαθητές.

Α. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

 

ἀνάλογον                                                                    και με ανάλογο τρόπο
δὲ καὶ οἰκοδόμοι                                                         και οι οικοδόμοι

καὶ οἱ λοιποὶ πάντες·                                                 και οι άλλοι τεχνίτες

ἐκ μὲν γὰρ τοῦ εὖ οἰκοδομεῖν                             δηλαδή  χτίζοντας με καλό τρόπο σπίτια

 

ἀγαθοὶ οἰκοδόμοι ἔσονται,                                 θα γίνουν καλοί οικοδόμοι

ἐκ δὲ τοῦ κακῶς κακοί.                                Όμως χτίζοντας με κακό τρόπο κακοί

εἰ γὰρ μὴ οὕτως εἶχεν,                                 Γιατί αν δε συνέβαιναν έτσι τα πράγματα

οὐδὲν ἂν ἔδει τοῦ διδάξοντος,                   καθόλου δε θα χρειαζόταν ο δάσκαλος
ἀλλὰ πάντες ἂν ἐγίνοντο                              αλλά όλοι οι τεχνίτες  θα ήταν

ἀγαθοὶ ἢ κακοί.                                                 Καλοί ή κακοί από τη γέννηση τους.

οὕτω δὴ καὶ ἐπὶ τῶν ἀρετῶν ἔχει·               Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με τις αρετές

πράττοντες γὰρ τὰ ἐν τοῖς συναλλάγμασι   Δηλαδή κάνοντας όσα γίνονται κατά  τις
μεταξύ μας σχέσεις

τοῖς πρὸς τοὺς ἀνθρώπους                                                 με τους άλλους ανθρώπους

γινόμεθα οἳ μὲν δίκαιοι οἳ δὲ ἄδικοι,              γινόμαστε άλλοι δίκαιοι και άλλοι άδικοι

πράττοντες δὲ τὰ ἐν τοῖς δεινοῖς                     με το να προβαίνουμε σε πράξεις που

έχουν μέσα το στοιχείο του φόβου

καὶ ἐθιζόμενοι φοβεῖσθαι ἢ θαρρεῖν              και με το να συνηθίζουμε στο φόβο ή στο

                                                                                                           θάρρος

οἳ μὲν ἀνδρεῖοι οἳ δὲ δειλοί.                                                γινόμαστε άλλοι ανδρείοι άλλοι δειλοί

ὁμοίως δὲ καὶ τὰ περὶ τὰς ἐπιθυμίας ἔχει     το ίδιο συμβαίνει και με όσα έχουν

                                                                                                         σχέση με τις επιθυμίες

καὶ τὰ περὶ τὰς ὀργάς·                                                            και την οργή

οἳ μὲν γὰρ σώφρονες                                                               άλλοι  σώφρονες

καὶ πρᾶοι γίνονται,                                                                    και πράοι  γίνονται

οἳ δ’ ἀκόλαστοι καὶ ὀργίλοι,                                                 ενώ  άλλοι  ακόλαστοι και οργίλοι

οἳ μὲν ἐκ τοῦ οὑτωσὶ ἐν αὐτοῖς ἀναστρέφεσθαι,       οι πρώτοι με το να

                                               συμπεριφέρονται με αυτόν  τον τρόπο σ’ αυτές τις περιπτώσεις

οἳ δὲ ἐκ τοῦ οὑτωσί.                                                                  και οι δεύτεροι με εκείνο

καὶ ἑνὶ δὴ λόγῳ                                                                           και με λίγα λόγια

αἱ ἕξεις γίνονται                                                    τα  μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα μας

ἐκ τῶν ὁμοίων ἐνεργειῶν.                    διαμορφώνονται με την επανάληψη όμοιων

                                                                              ενεργειών

Β1.

Η σωστή σειρά των λέξεων εδώ θα έπρεπε να είναι η εξής: διαφέρει πολιτεία ἀγαθή πολιτείας φαύλης ,αυτό οφείλεται ίσως στο γεγονός ότι τα κείμενα του Αριστοτέλη είναι προφορικές σημειώσεις  και έχουν την ελλειπτικότητα του προφορικού λόγου.

Το επίθετο φαῦλος μέσα στο κείμενο έχει τη σημασία του κατώτερος, το φαύλο πολίτευμα είναι το υποδεέστερο ,αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κακά πολιτεύματα αλλά ότι όλα είναι καλά σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και αυτή η αξιολογική διαβάθμιση απορρέει από το μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό επιτυχίας του νομοθέτη  να εθίσει τους πολίτες στην αρετή μέσω της θέσπισης των κατάλληλων νόμων-ο βαθμός επιτυχίας αποτελεί και το  κριτήριο της διάκρισης της πολιτείας σε ἀγαθήν και φαύλην. Το κόμμα πρίν από το  σύνδεσμο και  έχει συμπερασματική σημασία και πρέπει να μεταφραστεί ως επομένως, εξάλλου ρήμα της πρότασης που ακολουθεί έχει διαφορετικό υποκείμενο από εκείνο του ρήματος της προηγούμενης -ἁμαρτάνουσι και διαφέρει και επιπλέον υπάρχει  πριν από το και ένα ζεύγος κύριων προτάσεων  που συνδέονται με αντιθετική σύνδεση (το μεν ἐστί…ὅσοι δε ἁμαρτάνουσι).Κατά συνέπεια ἀγαθή πολιτεία είναι εκείνη που εκπληρώνει τους σκοπούς της ενώ φαύλη εκείνη που οι σκοποί της είναι ιδιοτελείς και επιδιώκει το ηδύ και το ωφέλιμοστη θεωρία του για τα πολιτεύματα ο Αριστοτέλης δεν παρασταίνει όπως ο Πλάτων ένα   μοναδικό πολίτευμα ως το μόνο σωστό. Τα πολιτεύματα πρέπει να ρυθμίζονται ανάλογα με τις ανάγκες και το χαρακτήρα του λαού. Η ορθότητα των πολιτευμάτων εξαρτάται από τον ορισμό του σκοπού της πολιτείας και ορθά πολιτεύματα είναι εκείνα που έχουν για τελικό σκοπό το κοινό καλό. Η αριστοτελική πολιτειολογία είναι προσανατολισμένη στη δυϊστική αντίληψη της ζωής  πατάει γερά στο έδαφος, σε αντίθεση με την πλατωνική. Σε μια πολιτεία οι νομοθέτες θεωρούν ως πρωταρχικό καθήκον τους να θεσπίσουν αρχές δικαίου που θα είναι υγιείς και θα στρέψουν τους πολίτες  στην ηθική πράξη, έτσι η πολιτεία που θα συγκροτείται από αγαθούς πολίτες θα γίνει και αγαθή. Αντίθετα σε μια πολιτεία όπου οι νομοθέτες δεν έχουν συναίσθηση του υπέρτατου χρέους τους, αποτυγχάνουν γιατί δεν έχουν υπόψη τους τις θεμελιακές αρχές του δικαίου, αυτή είναι η φαύλη πολιτεία στην οποία υπάρχουν οι κύριοι και οι δούλοι∙ οι πρώτοι καταφρονούν τους δεύτερους και οι δεύτεροι φθονούν τους πρώτους. Οι πρώτοι δεν  μαθαίνουν να εθίζονται στη δικαιοσύνη και δεν υπακούν στους νόμους, οι δεύτεροι  δεν μπορούν ποτέ να κυβερνήσουν.

.

Ο Αριστοτέλης συνεχίζει να αναφέρεται  στον τρόπο με τον οποίο πραγματώνεται  η ηθική   αρετή, επιμένοντας ότι για την κατάκτησή tης  προηγείται η πράξη  (η επανάληψη, η εξάσκηση, ο εθισμός). Στο πλαίσιο  αυτής της θέσης  προσθέτει ότι κάθε  μορφή ηθικής αρετής, είτε αυτή  γίνεται είτε φθείρεται, έχει ως  αφετηρία  της τις ίδιες αιτίες και τα ίδια  μέσα. Και επανέρχεται στα  παραδείγματα με τους  κιθαριστές και τους οικοδόμους, για να  δείξει ότι με την καλή  εξάσκηση πετυχαίνει κανείς  το στόχο του, ενώ  με την κακή  αποτυχαίνει (η καλή ή η  κακή εξάσκηση είναι το  κριτήριο  για την κατάκτηση ή όχι  του στόχου). Το αντιθετικό ζεύγος των φιλοσοφικών  εννοιών γένεσις – φθορα  αποτελεί ένα σημαντικό  θέμα της φιλοσοφικής  σκέψης μάλιστα υπάρχει και έργο του  Αριστοτέλη με τον τίτλο  Περι γενέσεως και  φθοράς.H αρετή είναι προϊόν εθισμού.Η ποιότητα μιας επίκτητης ιδιότητας εξαρτάται από την ποιότητα του εθισμού που τη δημιουργεί.Τόσο η δημιουργία όσο και  ο εκφυλισμός-φθορά της επίκτητης ιδιότητας προκύπτουν από τον εθισμό.Αναφέρεται εδώ στη διαδικασία δόμησης και αποδόμησης της αρετής,ενισχύοντας τη θέση του για τον επίκτητο χαρακτήρα της .

 

Η λέξη εξις παράγεται από το θέμα του ρήματος εχω (μέλλ.: εξω από

το θέμα σεχ- < hεχ- < έχ- + παραγωγική κατάληξη -σις, η οποία

δηλώνει ενέργεια). Η αρχική σημασία στα αρχαία ελληνικά της λέξης

εξις είναι: το να έχει ή να κατέχει κανείς συνέχεια κάτι που το

έχει αποκτήσει (πβ. τη γνωστή φράση εξις δευτέρα φύσις = η ιδιότητα

που αποκτήθηκε με τον εθισμό είναι μόνιμη και σταθερή, σαν να υπάρχει από τη φύση)- η ἕξις όμως είναι όχι μόνο ενέργεια αλλά και αυτό που την ακολουθεί: η μόνιμη κατάσταση, η ιδιότητα που προκύπτει από συνήθεια ή από άσκηση και με αυτή τη σημασία τη χρησιμοποιεί ο Αριστοτέλης, δίνοντάς της ηθικό περιεχόμενο (εξεις είναι τα μόνιμα ηθικά γνωρίσματα, τα μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα

μας, καλά ή κακά). Στη νέα ελληνική η λέξη έξη έχει κυρίως ψυχολογικό περιεχόμενο και είναι η συνήθεια (ή ο τρόπος συμπεριφοράς)

ως αποτέλεσμα επανάληψης, μάθησης ή συνεχούς επίδρασης

του ίδιου παράγοντα. Πέρα από την ενεργητική σημασία που έχει η λέξη εξις, και το ρήμα γίνονται (δηλώνει ενέργεια που επαναλαμβάνεται και βρίσκεται σε εξέλιξη) μας οδηγεί στη θέση ότι οι έξεις δεν είναι εκ φύσεως, αλλά αποτελέσματα

κάποιων ενεργειών – όπως και οι αρετές. Εκτός από το ρήμα γίνονται και οι μετοχές πράττοντες και ἐθιζόμενοι  εκφράζουν ενέργεια, ενώ ο ενεστώτας και εδώ δηλώνει τη συχνή επανάληψη ενέργειας που βρίσκεται σε εξέλιξη – επομένως και οι τρεις αυτές λέξεις δηλώνουν  και το  βαθμιαίο  τρόπο απόκτησης της   αρετής .Οι έξεις είναι ένα από τα γινόμενα εν τη ψυχή τα άλλα δυο είναι τα πάθη και οι δυνάμεις.Σήμερα η λέξη έξις έχει αποκτήσει ψυχολογικό περιεχόμενο είναι η συνήθεια ως επανάληψη μάθησης ή συνεχούς επίδρασης του ίδιου παράγοντα.

Β2α

Κατά τον Αριστοτέλη η διαδικασία κατάκτησης των ηθικών αρετών είναι ίδια με αυτή των τεχνών, αφού η απόκτηση μιας δεξιότητας είναι αποτέλεσμα επαρκούς άσκησης έτσι  και η ηθική αρετή  αποκτάται με συγκεκριμένο τρόπο. Προχωρά με το οὔτω σε μια αναλογία όπως μαθαίνει την τέχνη με τη σωστή άσκηση έτσι μαθαίνει και την αρετή επαναλαμβάνοντας τις όμοιες ενέργειες.Με το συμπερασματικό σύνδεσμο δη ανακεφαλαιώνονται τα προηγούμενα .Ο μεταβατικός και εισάγει το νέο επιχείρημα.Ο συλλογισμός είναι αναλογικός καθώς η διαδικασία απόκτησης της αρετής  είναι ανάλογη με εκείνη της εκμάθησης των τεχνών.

Β2β

Η βασική διαπίστωση σ’ αυτή τη διδακτική ενότητα είναι ότι στις διάφορες περιπτώσεις της καθημερινής ζωής αποκτούμε ή όχι ηθικές αρετές ανάλογα με τη στάση μας, με τη συμπεριφορά μας, με τις πράξεις μας (παρατηρούμε ότι σ’ αυτό το κειμενικό απόσπασμα γίνεται αναφορά όχι μόνο σε αρετές αλλά και στα αντίθετά τους, καθώς δίνονται ενδεικτικά τέσσερα αντιθετικά ζεύγη). Ανάλογα λοιπόν με τη συμπεριφορά μας στις διάφορες περιπτώσεις της καθημερινής ζωής, οι άνθρωποι γινόμαστε:

 

1. στις σχέσεις μας:  α)  δίκαιοι ή β)  άδικοι
2. στα  φοβερά:         α) ανδρείοι ή β)  δειλοί
3. στις  επιθυμίες:    α) σώφρονες ή β)  ακόλαστοι
4. στις οργές:  α) πράοι ή β) οργίλοι

σώφρονες είναι αυτοί που αντιστέκονται στις επιθυμίες τους και

τις  χαλιναγωγούν, ενώ κρατιούνται συστηματικά μακριά από σωματικές

ηδονές,  ενώ ακόλαστοι, εκείνοι που ενδίδουν αλόγιστα

στις επιθυμίες και αφήνονται στις σωματικές

περί  τας οργάς– για να φανεί εναργέστερα η στάση των ανθρώπων

απέναντι στα συναισθήματα και κυρίως στις εκδηλώσεις τους, επιλέγεται

ένα  από τα πιο έντονα συναισθήματα, η οργή· και αυτοί που αντιδρούν απέναντι στην οργή  ήρεμα και συγκρατημένα είναι οι   πράοι, ενώ εκείνοι που αντιδρούν  με βίαιο τρόπο, εκρηκτικά και παράφορα, είναι οι οργίλοι.

 

φοβεῖσθαι    θαρρεῖν

ἀνδρεῖοι           δειλοί

H διαδικασία λοιπόν απόκτησης των ηθικών αρετών είναι ανάλογη με εκείνη της εκμάθησης των τεχνών όπως κάποιος γίνεται γνώστης της τέχνης του με αδιάλειπτη άσκηση,έτσι και η αρετή είναι αποτέλεσμα επαναλήψεως ομοίων ενεργειών και συνέπεια του πολλάκις πράττειν .

Tα μόνιμα λοιπόν στοιχεία του χαρακτήρα μας τα διαμορφώνει η επανάληψη όμοιων ενεργειών. Άρα πρέπει να αποδίδουμε μια καλή ποιότητα στις ενέργειες μας αφού την  ποιοτική διαφορά των ενεργειών ακολουθεί η ποιοτική διαφορά των στοιχείων του χαρακτήρα. Κατά συνέπεια έχει πολύ μεγάλη σημασία για την αγωγή των παιδιών το να τα εθίζουμε από την πολύ μικρή τους ηλικία στον εκάστοτε τρόπο συμπεριφοράς. Μεγάλη λοιπόν η σημασία της ηθικής πράξης για την απόκτηση της ηθικής αρετής. Όλα  λοιπόν τα  παραπάνω οδηγούν (με την α ν α λ ο γ ι κ ή  μέθοδο: όμοίως δέ … )  στο  σ υ μ π έ ρ α σ μ α  ότι  όχι μόνο οι αρετές αλλά γενικά όλα τα μόνιμα  στοιχεία του  χαρακτήρα μας διαμορφώνονται με όμοιους τρόπους συμπεριφοράς , διαμορφώνονται ανάλογα με αυτούς γι’ αυτό πρέπει να δίνουμε μια συγκεκριμένη ποιότητα στη συμπεριφορά μας, ώστε να μπορούμε να αποκτούμε την ηθική αρετή.

Ωστόσο, συμβαίνει και το αντίστροφο, δηλαδή να απορρέουν από τις έξεις αντίστοιχες ενέργειες, όπως αναφέρεται λίγο παρακάτω στα Ηθικά Νικομάχεια (Β 2, 78). Για παράδειγμα, «συνηθίζοντας να αψηφούμε τους κινδύνους και να τους αντιμετωπίζουμε, αποκτούμε την αρετή της ανδρείας και αφού την αποκτήσουμε, θα μπορούμε να αντιμετωπίζουμε ακόμα πιο καλά εκείνα που προξενούν φόβο».

 

Δύο είναι οι τρόποι  με τους οποίους  συμπεριφερόμαστε στον καθένα

από  τους  διάφορους τομείς ή  στην  καθεμιά από τις  διάφορες  περιπτώσεις

της καθημερινής  ζωής ( όπως: στις  σχέσεις μεταξύ μας,  σε όσα  έχουν το  στοιχείο  του φόβου -δέον – , στις επιθυμίες,  στις οργές ). Με τον   ένα τρόπο αποκτούμε αρετές  (γινόμαστε  δίκαιοι, ανδρείοι, σώφρονες, πράοι κτλ. ), με τον  άλλον όμως όχι  (γινόμαστε άδικοι, δειλοί, ακόλαστοι, οργίλοι κτλ.). Αυτή η  διάκριση της  στάσης σε δύο τρόπους εκφράζεται στο  κείμενο χαρακτηριστικά  με τα πολλά αντιθετικά ζεύγη (το ζεύγος των συνδέσμων μεν – δε  το βρίσκουμε στο κείμενο τέσσερις φορές) και με τα δύο ούτωσί,  που αναφέρονται το πρώτο στο ζεύγος  σώφρονες και πράοι  και το  δεύτερο  στο  ακόλαστοι  και  όργίλοι (έτσι,  και στο προθετικό  σύνολο ἐν  αυτοῖς η επαναληπτική αντωνυμία  είναι ουδέτερου γένους και  αναφέρεται στις δύο   λέξεις  επιθυμίας και όργάς).

Β3

Πρέπει να γραφεί το παράθεμα από το σχολικό βιβλίο μεταξύ των σελίδων:139  «Δεκαεφτά χρονών..εως σελίδα 140….ψυχοσύνθεση του Πλάτωνα»

Β4 

• γηγενής: γινόμενον
• ἐσθλός: ἐστίν
• μισαλλοδοξία: συναλλάγμασι
• δέος: δεινοῖς
• στρεβλός: ἀναστρέφεσθαι

Γ

Μου δίνεις την εντύπωση,είπα εγώ,ότι παρουσιάζεις ως ικανοποιητική απόδειξη,ότι δηλαδή δεν είναι αυτή η τέχνη των λογογράφων,την οποία αν κάποιος αποκτήσει θα μπορούσε να ευτηχήσει. Και όμως εγώ νόμιζα πως κάπου εδώ θα φανεί η γνώση την οποία από παλιά ψάχνουμε.Γιατί πράγματι αυτοί οι άνδρες οι λογογράφοι μου δίνουν την εντύπωση όταν τους συναναστρέφομαι πως είναι πάρα πολύ σοφοί και η ίδια η τέχνη τους κάπως θεϊκή και σπουδαία.Και όμως αυτό δεν είναι καθόλου παράδοξο γιατί΄είναι μέρος της τέχνης των μάγων και ελάχιστα κατώτερα από εκείνη.Γιατί η μια τέχνη ,των μάγων,γοητεύει τα φίδια τις αράχνες και τους σκορπιούς και άλλα ζώα καθώς και αρρώστιες ενώ η άλλη τυχαίνει να γοητεύει και να πείθει δικαστές και τα έλη της εκκλησίας του δήμου  και άλλα πλήθη.

 

Γ2

ἒφην : φάτε

κτησάμενος : ἐκτῶ

τις : τινῶν

εὐδαίμων : (ὦ) εὒδαιμον

ᾤμην : ᾠήθη

φανήσεσθαι : πεφάνθω / πεφηνυῖα ἒστω

πάλαι : παλαίτερον

κήλησις : (ὦ) κήλησι

τυγχάνει : τύχοιεν

οὖσα : ἐσομέναις

Γ3α.

μοι : Δοτική προσωπική του κρίνοντος προσώπου στο δοξαστικό προσωπικό ρήμα «δοκεῖς»

εὐδαίμων : Κατηγορούμενο στο Υποκείμενο «τις» μέσω του συνδετικού «ἂν εἲη»

ἣν : Αντικείμενο του ρήματος «ζητοῦμεν»

ἐκείνης : γενική συγκριτική στο «ὑποδεεστέρα» ως β΄ όρος σύγκρισης με α΄ όρο το εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος «ἐστί», «τέχνη»

οὖσα : Ουσιαστική κατηγορηματική μετοχή που αναφέρεται στο υποκείμενο του ρήματος «τυγχάνει» , «ἡ δέ» και λειτουργεί ως κατηγορούμενο σε αυτό.

Γ3β.

«κτησάμενος»: Επιρρηματική υποθετική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο («τις») του ρήματος «ἄν εἴη». Έχουμε λανθάνοντα υποθετικό λόγο.

Ανάλυση: «Εἰ κτήσαιτο» (υπόθεση), «ἄν εἴη» (απόδοση). Η πρόταση εκφέρεται με ευκτική («κτήσαιτο»), γιατί δηλώνει απλή σκέψη του λέγοντος, καθώς στην κύρια πρόταση υπάρχει δυνητική ευκτική (ἄν εἴη).

ΕΚΘΕΣΗ 2016

Σημείωση: Το θέμα της φιλίας αποτελεί θεματική ενότητα της Α’ Λυκείου,γεγονός που επιβεβαιώνει την άποψη του Σπουδαστηρίου πως η  μελέτη του μαθήματος της νεοελληνικής γλώσσας πρέπει να ξεκινά από την Α τάξη του Λυκείου.

Απαντήσεις 

 

Α.

Το κείμενο αναφέρεται στην έννοια και τις μορφές της φιλίας.Αρχικά διαπιστώνεται η διαχρονική εξύμνηση της έννοιας από διανοητές καθώς και ο  θαυμασμός της  από όλους τους ανθρώπους.Στη συνέχεια,ο συγγραφέας ορίζει τη φιλιά κατά τον Αριστοτέλη που αφορά στην αγάπη ,την εύνοια και την τρυφερότητα.Τα τρία είδη των φιλικών σχέσεων όπως ορίζονται από το φιλόσοφο είναι με βάση τη χρησιμότητα,την ευχαρίστηση και την ηθική αξία που εκπορεύεται από την ίδια την έννοια.Τα δυο πρώτα είδη δεν αφορούν σχέσεις συμφέροντος και δεν αποτελούν την αυθεντική φιλία.Αντίθετα η φιλία που στηρίζεται σε ανθρωπιστικές αξίες και ιδανικά είναι η τέλεια φιλία καθώς αναπτύσσει ηθικούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων.Τέλος ο Παπανούτσος καταλήγει στο συμπέρασμα πως φίλος είναι το πρόσωπο εκείνο που συμπαραστέκεται στον συνάνθρωπο του σε στιγμές κρίσιμες.

Β1.

α.Λάθος

β.Σωστό

γ. Σωστό

δ.Σωστό

ε.Λάθος

Β2α

Η παράγραφος αναπτύσσεται με τρεις τρόπους ανάπτυξης από τους οποίους οι μαθητές καλούνται να αναφέρουν 2.Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Αναπτυξη με διαίρεση,με αιτιολόγηση

με διαίρεση

συγκεκριμένα,η παράγραφος αναπτύσσεται με τη μέθοδο της διαίρεσης,η διαιρετέα έννοια είναι οι φιλικές σχέσεις,διαιρετική βάση είναι η κατά τον Αριστοτέλη διαίρεση και τα αποτελέσματα της διαίρεσης είναι τα  «δια το χρήσιμον»  «δι’ηδονήν»  «δια το αγαθόν»

Με αιτιολόγηση

συνδεόμαστε με έναν άνθρωπο επειδή ο ένας μας είναι στον άλλο χρήσιμος

διατηρούμε στενές σχέσεις μαζί του…επειδή μας προξενεί ευχαρίστηση

αγαπούμε ο ένας τον άλλο επειδή..δηλαδή είμαι εγώ  αυτός που είμαι και είναι εκείνος αυτός που είναι…

Β2β

άλλωστε: αντίθεση,εναντίωση

δηλαδή: επεξήγηση

όταν: χρόνος

λοιπόν: συμπέρασμα

Β3

εγκωμίασαν:εξύμνησαν,επαίνεσαν

ευχαρίστηση: ηδονή,απόλαυση

συναναστροφής: επαφής

ακατάλυτη: άφθαρτη,αναλλοίωτη

φθείρεται: καταστρέφεται

Β3β

οικεία: άγνωστα

επιδέξιος:αδέξιος

ωφέλεια: βλάβη

αξία:απαξία

αυστηρό: ελαστικό

Β4α

δια το χρήσιμον: παράθεση λόγων συγγραφέα

αγαπά: ειρωνεία

υλικό ή ηθικό: επεξήγηση ,διευκρίνηση στη λέξη κέρδος

β. β’ ενικό: εκφράζει αμεσότητα,ζωντάνια παραστατικότητα

α΄πληθυντικό: εκφράζει συλλογικότητα, ο συγγραφέας δηλώνει τη συμμετοχή του στο θέμα που αναπτύσσει,βρίσκεται κοντά στον αναγνώστη,έχει οικειότητα μαζί του.

Γ.

Το κείμενο είναι ομιλία άρα πρέπει να προσεχθούν το υφος και το πρόσωπο του ομιλητή.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Αγαπητοί συμμαθητές και συμμαθήτριες,

Με αφορμή τη σημερινή εκδήλωση που διοργανώνει το σχολείο μας με θέμα τις ανθρώπινες σχέσεις,θα ήθελα να αναφερθώ στην αξία της μεγαγαλειώδους έννοιας της φιλίας,όπως αυτή αναπτύσσεται σε μια εποχή κρίσης  των αξιακών προσανατολισμών. Καθώς οι διαπροσωπικές σχέσεις χρειάζονται χρόνο και ουσιαστική επαφή για να καρποφορήσουν,η φιλία σήμερα στέκεται αντιμέτωπη με την εικονική ανάπτυξη σχέσεων μέσω του διαδικτύου.

ΜΤΒ: Η φιλία αναπτύσσεται σε όλες τις ηλικίες του ατόμου αλλά το μακροβιότερο πεδίο δράσης της βρίσκεται στα νεαρά του χρόνια. Κατά τη διάρκεια της σχολικής του ζωής το άτομο είναι δυνατόν να δημιουργήσει δεσμούς με συνομήλικους οι οποίοι μπορεί  να κρατήσουν για αρκετό διάστημα και να συνεχιστούν καθ όλη τη διάρκεια της ζωής του. ;Eχει χαρακτηριστεί ως μια ψυχή που  κατοικεί σε δυο σώματα Τα χαρακτηριστικά της γνήσιας φιλίας:

• η αναμεταξύ τους συμπάθεια και αλληλοκατανόηση
• η αγάπη
• η καλή επικοινωνία
• η εχεμύθεια και η εμπιστοσύνη
• ο από κοινού συμβιβασμός και η κατανόηση των ιδιαιτεροτήτων των άλλου
• η ελευθερία και η άνεση στις διαπροσωπικές επαφές : πρέπει το άτομο να αισθάνεται ελευθερία εκφραστική στη διατύπωση των απόψεων του χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος της παρεξήγησης
• η υγιής και εποικοδομητική διαφωνία
• ο σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου
• ειλικρίνεια και εντιμότητα
• διαλλακτικότητα
• η απουσία της υποκρισίας και του ψέματος
• η έλλειψη ανταγωνιστικού πνεύματος
• η απουσία του εγωισμού

Β ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ

ΡΟΛΟΣ ΜΕΣΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

θετικά χαρακτηριστικά διαδικτύου:

• ο χρήστης του διαδικτύου έρχεται σε επαφή με τους φίλους τους καθημερινά ακόμα και αν οι αποστάσεις δεν το ευνοούν.
• διατήρηση φιλίας από απόσταση
• επαφή με ανθρώπους άλλων χωρών ανταλλαγή απόψεων,διεθνοποίηση των σχέσεων,άρση ρατσισμού
• δημιουργία ομάδων με κοινά ενδιαφέροντα
• διευκόλυνση έκφρασης συναισθημάτων

Ωστόσο όταν τα μέσα χρησιμοποιούνται αλόγιστα,οδηγούν στην αλλοτρίωση της αληθινής φιλίας.

• το διαδίκτυο δημιουργεί μια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας: εικονική πραγματικότητα,πλασματικές σχέσεις.προσωπείο :προφίλ χωρίς ουσιαστική και αληθινή επαφή.
• απρόσωπη επαφή χωρίς άμεση διαπροσωπική σχέση,απομάκρυνση από την πραγματική ζωή,
• κίνδυνος εξαπάτησης και παραπλάνησης από επιτήδειους και πρόκληση νοσηρών φαινομένων όπως βιασμοί,αυτοκτονίες
• εγκλεισμός,απομόνωση και περιθωριοποίηση από την πραγματικότητα
• επιφανειακές σχέσεις,νόθες φιλίες
• έλλειψη εμπειρίας και δράσης

Η αληθινή φιλία αποτελεί αναγκαίο παράγοντα για μια υγιή και ολοκληρωμένη πορεία ζωής καθώς ενδυναμώνει και στηρίζει τον άνθρωπο σε κρίσιμες στιγμές του βίου του.Η εποχή μας έντονα τεχνολογική καθώς είναι, δεν μπορεί παρά να συμβάλλει στην επίρρωση της μέσω του διαδικτύου.Χρειάζεται όμως ιδιαίτερη προσοχή και όξυνση της κριτικής σκέψης από πλευράς του χρήστη σε περιπτώσεις όπου η γνήσια φιλιά υπονομεύεται από κίβδηλες επαφές που καταργούν την ίδια την ουσία της..

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

 

 

 

 

 

 

Παραδείγματα Προλόγων

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 

Στον πρόλογο πρέπει να είμαστε πρωτότυποι  και σαφείς.Οφείλουμε να επιλέξουμε το ύφος το οποίο θα διατηρήσουμε σε όλο το κείμενο.Συνήθως αναλύουμε τα δεδομένα του θέματος χωρίς να  τα αντιγράφουμε,αλλά τα επαναδιαπραγματεύομαι.

 

Ανάλογα με τη φύση του θέματος διαλέγουμε και το είδος του προλόγου.Έτσι:

 

ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ àΣτην περίπτωση που το δεδομένο χρειάζεται περισσότερη ανάλυση ή αντιμετωπίζεται από μια μόνο σκοπιά π.χà «Το ιδεώδες του αθλητισμού παρόλο που είναι παγκοσμίως αποδεκτό ,έχει παρουσιάσει φαινόμενα εκφυλισμού.»

 

Εφόσον το ιδεώδες του αθλητισμού προσεγγίζεται από μια μόνο σκοπιά πρέπει να δοθούν συνιστώσες του ιδεώδους να προστεθούν λεπτομέρειες,πληροφορίες και επιπλέον στοιχεία  και να επισημανθεί ο εκφυλισμός με συνώνυμες λέξεις όπως αλλοίωση,φθορά,νόθευση.

 

Η ελευθερία του ατόμου σήμερα συνεχώς μειώνεται από τις αυξανόμενες πλασματικές ανάγκες της καταναλωτικής κοινωνίας.Με ποιούς τρόπους θα προστατευθεί ο σύγχρονος άνθρωπος από τις επίπλαστες ανάγκες  και ποιά η συμβολή της παιδείας για τον επαναπροσδιορισμό των αναγκών και την απόκτηση της αληθινής εσωτερικής ελευθερίας;

 

Η φαλκίδευση της ελευθερίας του ατόμου από την προβολή καταναλωτικών προτύπων και η συνακόλουθη απόκτηση δύναμης και εξουσίας,χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό την κοινωνία του σήμερα.Πράγματι,όσο περισσότερη είναι η συγκέντρωση των υλικών αγαθών τόσο περισσότερη και η αυτοπεποίθηση των ατόμων που τα κατέχουν.Ωστόσο η  αύξηση των αληθοφανών  αυτών  ανάγκών σηματοδοδτεί τη μείωση της ελευθερίας των επιλογών.Οι επιθυμίες δεν ελέγχονται πλέον από την προσωπικότητα του ατόμου αλλά από την ίδια την κοινωνία της κατανάλωσης  που ευδαιμονοποιεί την  ύλη και υποδουλώνει το πνεύμα.

 

 

Στις μέρες μας ,η εγκληματικότητα συνεχώς αυξάνεται και παρασύρει πολλούς νέους στην εκδήλωση παραβατικής συμπεριφοράς.Ποιοί παράγοντες οδηγούν τα νεαρά άτομα στην εκδήλωση τέτοιας συμπεριφοράς και τί συνέπεις έχει αυτή για το άτομο και την κοινωνία;

 

Η αύξηση της εγκληματικότητας και ιδιαίτερα όταν αυτή συνοδεύεται με την  συμμετοχή νέων ατόμων δεν μπορεί παρά να προβληματίζει για το μέλλον της κοινωνίας.Οι νέοι ,φορείς των ιδεολογιών και των προτύπων που έχουν κατασκευαστεί από την ίδια την εποχή και τις τάσεις που επικρατούν, δεν βρίσκουν πολλές φορές το δημιουργικό μέσο έκφρασης που ταιριάζει στην ηλικιακή τους ορμή.Η νεανική εγκληματικότητα λαμβάνοντας επιδημικές διαστάσεις απειλεί τόσο τη συνοχή  του κοινωνικού  ιστού όσο και την επίρρωση των δημοκρατικών θεσμών.Ίσως, γιατί οι νέοι βιώνουν με τον πλέον δραματικό τρόπο τα προβλήματα του καιρού μας.

 

Ο ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ συνιστά το εξής τρίπτυχο:

 

1. γενική άποψη (προβλήματα εποχής ή περιφερειακό πλαίσιο κεντρικής έννοιας του θέματος)
2. συγκεκριμένο πρόβλημα ή φαινόμενο που θίγει το θέμα- κέντρική έννοια
3. στοιχεία για την κεντρική έννοια

 

Η ραγδαία αύξηση της τεχνολογίας επέφερε παράληλα την απομάκρυνση του ανθρώπου από εργασιακές θέσεις που εκτελούνται πλέον σήμερα ταχύτερα και μαζικότερα με την αυτοματοποίηση της εργασίας.Ποιές οι συνέπειες  του φαινομένου αυτού για το άτομο και την παγκόσμια  αγορά;

 

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗà η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη και οι ωφέλειες για τον άνθρωπο στη  μεταβιομηχανική κοινωνία.Παράλληλα ο άνθρωπος αντικαθίσταται από τη μηχανή..

 

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ή ΦΑΙΝΌΜΕΝΟ ΠΟΥ ΘΙΓΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑàκέντρική έννοιαà ανακύπτει το πρόβλημα της ανεργίας

 

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑà η ανεργία ως φαινόμενο της  σύγχρονης εξέλιξης στον τομέα της τεχνολογίας.

Στην ουσία σε αυτόν τον πρόλογο εφαρμόζει το συλλογισμό Γενικό à Ειδικό ή Κανόνας (γενική έννοια)à Παράδειγμα (ειδική έννοια)

 

Mεθοδολογία Έκθεσης

 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ

Πρέπει πρώτα απ όλα να διαβάσουμε προσεκτικά το θέμα και να κατανοήσουμε τι ζητάει. Έτσι δε θα ξεφύγουμε απ αυτό και δε θα οδηγηθούμε στην ανάλυση άσχετων ζητημάτων.
Πρέπει επίσης να εντοπίσουμε σε ποιο επικοινωνιακό πλαίσιο μας ζητάει το θέμα να εντάξουμε το κείμενό μας. Αν μας ζητάει να γράψουμε άρθρο ή επιστολή ή ημερολόγιο ή κάποιο άλλο είδος κειμένου, πρέπει να προσαρμόσουμε αντίστοιχα την έκθεσή μας.

Όσον αφορά το περιεχόμενο – 20/40 – της έκθεσής μας, θετικά στοιχεία θεωρούνται:
Η ορθή σύλληψη του θέματος και η εύστοχη ανάλυσή του.
Η επαρκής ανάπτυξη του ερωτήματος ή των ερωτημάτων του θέματος.
Η αποφυγή της φλυαρίας, της ασάφειας, της περιττολογίας, των άσκοπων επαναλήψεων.
Τα επιχειρήματά μας να είναι ορθά και να αιτιολογούμε πλήρως τις απόψεις μας χωρίς να αφήνουμε νοηματικά κενά. Έτσι το κείμενό μας θα είναι πιο πειστικό.
Η τήρηση της συνοχής μεταξύ των παραγράφων αλλά και μεταξύ της Θ. Π κάθε παραγράφου και των λεπτομερειών που την αποτελούν.
Η επίτευξη της αλληλουχίας των νοημάτων (ο λόγος να ρέει φυσικά και αβίαστα).
Η τήρηση των αναλογιών μεταξύ των μερών της έκθεσης (ο πρόλογος και ο επίλογος δεν πρέπει να έχουν μεγαλύτερη έκταση από το κυρίως θέμα, όπου πέφτει και το κυρίως βάρος της ανάλυσής μας).

Όσον αφορά την έκφραση-12/40

θετικά στοιχεία θεωρούνται:
Η σωστή ορθογραφία, σύνταξη και στίξη.
Η πρωτοτυπία και η αποφυγή κοινότοπων και τετριμμένων εκφράσεων.
Η αποφυγή πολύ μεγάλων προτάσεων που δυσχεραίνουν την κατανόηση των σκέψεών μας.
Η λιτή έκφραση και διατύπωση και η αποφυγή της προσπάθειας να εντυπωσιάσουμε με ηχηρές εκφράσεις και περίπλοκα ρητορικά σχήματα.

Δομή 8/40

Θετικά στοιχεία θεωρούνται:

Η λογική διάταξη των σκέψεων, η οργανική και αρμονική σύνδεση μεταξύ τους, έτσι που να βγαίνει η μια μέσα από την άλλη κατά λογική ακολουθία και ακόμη η συγκρότηση των σκέψεων σε πειστικά επιχειρήματα.
Η ορθή κατάταξη των επιχειρημάτων σε κλιμακωτή μορφή.
Η προοδευτική αποκάλυψη και δικαιολόγηση της προσωπικής θέσης.
Η φυσική και αβίαστη κατάληξη σ’ ένα λογικό συμπέρασμα.
Η ανεξαρτησία από προκαθορισμένα γενικά πρότυπα (καλούπια) και η πρωτοτυπία.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΑΙ:

·  Οι τυποποιημένοι και γενικόλογοι πρόλογοι, η εποχή μας μεταβιομηχανική κ.α

·    Οι φράσεις με σχήμα εντυπωσιασμού και επικλήσεις σε αυθεντίες και γνωμικά

·    Οι προιστορικοί πρόλογοι

Αρετές προλόγου:

·         Εκφραστικότητα πρέπει να δείχνει το θέμα,διαβάζοντας τον να κατανοεί κανείς ποιο είναι το θέμα

·         Σαφήνεια και απλότητα ,όχι πομπώδες ύφος και επιτήδευση

·         Συνοπτικός -1/8 του θέματος σε έκταση

Προτεινόμενος Πρόλογος:

Είναι ένας δικός μας συλλογισμός πάνω στο θέμα.

·         Εμπειρική επιβεβαίωση των δεδομένων

·         Γενική αιτιολόγηση

·         Μετάβαση στο κυρίως θέμα

Η ύπαρξη της θανατικής ποινής σε αρκετές χώρες του πολιτισμένου κόσμου και η συνακόλουθη ηθική βλάβη που επιφέρει στην έννοια του ανθρωπισμού, αποτελεί μια πραγματικότητα που ελάχιστοι θα μπορούσαν να αρνηθούν. ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

Ακριβώς επειδή ο χαρακτήρας της ποινής οφείλει να είναι σωφρονιστικός και παιδαγωγικός, η θεσμοθέτηση της  εσχάτης των ποινών ως λύση, καταργεί την ίδια την έννοια της ποινής. Μια έννοια που δομήθηκε με σκοπό να προστατεύσει και όχι να καταργήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα. ΓΕΝΙΚΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ

Για αυτό κρίνεται αναγκαία η καταδίκη των ποινών εκείνων που ευτελίζουν την  αξία του ανθρώπου είτε καταργώντας τον ως οντότητα, είτε υποβαθμίζοντας την αξιοπρέπειά του. ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Απαντώ με τη σειρά τα ερωτήματα για διευκόλυνση του διορθωτή.

Έχουμε με σαφήνεια ένα συμπέρασμα ,μια κατάληξη

Προσθέτω επιπλέον στοιχείο αν μου επιτρέπεται από το χώρο του γραπτου

ΘΕΩΡΙΑ (ΤΡΟΠΟΙ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ)

Τρόποι έναρξης θεματικής πρότασης:

Λίγοι θα διαφωνούσαν με την άποψη ότι…
Είναι γνωστό ότι…
Δεν υπάρχει αμφιβολία…
Είναι κοινός τόπος…
Είναι γεγονός ότι…
Είναι ευρύτατα εδραιωμένη η άποψη…
Ελάχιστοι θα μπορούσαν να αρνηθούν…
Κατά κοινή ομολογία…
Αποτελεί πραγματικότητα το γεγονός ότι…
Τρόποι σύνδεσης θεματικής πρότασης με λεπτομέρειες:

Ειδικότερα…
Πράγματι…
Πιο συγκεκριμένα…
Αναλυτικότερα…
Αναντίρρητα…
Αρχικά / φυσικά / βέβαια…
Στην περίπτωση αυτή…
Είναι αλήθεια ότι…
Με αφετηρία τη θέση αυτή…
Κατά συνέπεια είναι ανάγκη…
Σε μία τέτοια περίπτωση…
Αυτό είναι ευνόητο, αφού…
Τρόποι έναρξης της κατακλείδας:

Αβίαστα, λοιπόν, συνάγεται το συμπέρασμα…
Συνοψίζοντας μπορούμε να επισημάνουμε…
Γίνεται, επομένως, εύκολα αντιληπτό…
Εύκολα, λοιπόν, μπορεί ο καθένας να συμπεράνει…
Εύκολα, λοιπόν, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα…
Συμπερασματικά, έχει καταστεί σαφές…
Εναρκτικές – μεταβατικές μεταξύ παραγράφων λέξεις:

Είναι περιττό να τονιστεί…
Είναι απαραίτητο να επισημανθεί…
Είναι χρήσιμο να τονιστεί επίσης…
Είναι φανερό ότι…
Προχωρώντας διαπιστώνουμε ότι…
Πολλοί θα συμφωνούσαν με την άποψη…
Αιτίες – Παράγοντες:

Τα βαθύτερα αίτια πρέπει να αναζητηθούν…
Το φαινόμενο αυτό συνδέεται άμεσα…
Αυτό που κυρίως ευθύνεται για την έξαρση…
Το πρόβλημα αυτό ανάγεται σε πολλά και σύνθετα αίτια…
Εξίσου σημαντικός παράγοντας για τη δημιουργία του φαινόμενου είναι…
Αναμφίβολα οι ρίζες του προβλήματος πρέπει να αναζητηθούν…
Συνέπειες:

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα…
Ανυπολόγιστες, όμως, είναι οι επιπτώσεις…
Στις (θετικές ή αρνητικές) επιδράσεις συγκαταλέγονται…
Πέραν των άλλων πλήττεται σοβαρά και…
Ενδεικτικό της σοβαρότητας του προβλήματος είναι και…
Τρόποι αντιμετώπισης:

Το νοσηρό αυτό φαινόμενο θα αντιμετωπιστεί ριζικά, αν…
Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη της άμεσης δραστηριοποίησης…
Αποφασιστικής σημασίας κρίνεται η συμβολή…
Σημαντικός είναι ο ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει…
Σοβαρό βήμα για την επίλυσή του θα αποτελούσε και…
Πρωταρχικής σημασίας για τη λύση του προβλήματος είναι…

Εκλογολαγνεία η ελληνική…

Πραγματικά έχω αρχίσει και πιστεύω πως τον ελληνικό λαό κάποιος μηχανισμός ή κάποιοι που έχουν  ή είχαν συμφέροντα με κάποιους  Άλλους ,προσπαθούν να  τον εθίσουν στις εκλογές,μετατρέποντας την κάλπη  ως το  νέο όπιο του! Αλλά κάπως έτσι ξεκινούν όλες οι θεωρίες συνωμοσίας,τις οποίες αρνούμαι πλέον να πιστέψω,γιατί από το πολύ διάβασμα εφημεριδοφυλλάδων και σοβαρών ή μη πολιτικών blog,έχω αρχίσει να ξεχνάω και ο΄,τι ήξερα ή μάλλον ό,τι νόμιζα πως ξέρω.Γιατί μια είναι η αδιαμφισβήτητη αλήθεια:πάμε τόσο συχνά στις κάλπες γιατί προφανώς ψηφίζαμε τόσα χρόνια με λάθος κριτήρια.Και δεν εξαιρούμαι διόλου.Όταν μια κατάσταση επαναλαμβάνεται συνεχώς χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα,κάτι δεν πάει καλά.Όταν η επανάληψη παύει να είναι η μητέρα της μαθήσεως,δεν είναι μια σωστή επανάληψη,κάτι παραλείπεται ή δεν μαθαίνεται σωστά εξαρχής.

Σε ένα mini gallup που διοργάνωσα με κάποιους  συνδαιτημόνες μου προχθές,συνειδητοποίησα την πικρά αλήθεια να επανέρχεται δριμυτέρα,..Διότι ο τάδε ψηφίζει το κόμμα που θα βοηθήσει την επιχείρηση η οποία τον τροφοδοτεί και ο δείνα το κόμμα που θα του εξασφαλίσει τη δουλειά που του είχε τάξει προεκλογικά.Ο Ένας θα ψηφίσει εκδικητικά και ο άλλος θα παύει να ψηφίζει πλέον ιδεολογικά,γιατί ως γνωστόν ιδεολογίες δεν υπάρχουν πια..Ποια αόριστη συλλογικότητα κατήργησε την ιδεολογία ,δεν θα μάθω ποτέ,όπως δεν θα μάθω και ποια άλλη παγιωμένη ασάφεια από εκείνες που γίνονται με το πολύ κουτσομπολιό αστικός μύθος,είπε πως ο κος Πολιτικόπουλος είναι παιδί του τρομερού Συντακτόπουλου που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κου Μερκελοτσολιά κ.λπ κ.λπ. Με λίγα λόγια άραις μάραις κουκουνάραις και φτου και απ’ την αρχή ..Και για την Ελλάδα ποιος θα ψηφίσει τελικά;Ποιος θα παραβλέψει τα μικροσυμφέροντα του για το καλό της χώρας;Και εν τέλει ποιο είναι το καλό της χώρας;;Ερωτήσεις που κατατάσσονται πλέον στο επίπεδο της Ρητορικής..

Αλληλένδετα, την ίδια πορεία-παρωδία έχουν και οι πολιτικές συζητήσεις που ξεκινούν με κοινή συναίνεση τη διαφθορά της πλειοψηφίας των πολιτικών  και καταλήγουν σε καβγά ρωμαϊκής αρένας μόλις κατηγορήσεις τον «κομματικό σου αντίπαλο» για εμπλοκή σε διαφθορά όπως,συμμετοχή σε  κρυφή για τους πολλούς  προκήρυξη τον Δεκαπεναύγουστο του 2005 με εξασφάλιση τη θέση του στο Δημόσιο.Όλοι συμφωνούμε ότι υπάρχει διαφθορά, με τη διαφορά ότι ποτέ δεν υπήρξαμε μέρος της.Μα δεν έχουμε καταλάβει ότι ακόμα και αν κάποιοι δεν συμμετείχαν σε αυτές τις στημένες προκηρύξεις ακόμα και αν  δεν είχαν τα   «μέσα»  που τους εξασφάλισαν τη δουλίτσα που χαίρονται τώρα,ακόμα και αν αξιοκρατικά,κατέκτησαν την εργασιακή τους σταδιοδρομία ,είναι και είμαστε όλοι ένοχοι;;Κυρίως για αυτά που δεν κάναμε, για την ανοχή που δείξαμε στο «ΜΕΣΟ»  από όπου και αν προήλθε,για το γεγονός πως δεν φωνάξαμε και δεν αντιδράσαμε, βλέποντας την αδικία να γεννιέται κι τώρα να θεριεύει; Για την οικογενειοκρατία που αφήσαμε ως υπήκοοι βασιλευούσης χώρας, να γίνεται δεδομένο στις πολιτικές θέσεις.Είμαστε ένοχοι και συνυπεύθυνοι για αυτή την πολιτική κατάντια,που αφήσαμε να γεννηθεί με την ευγενική ανοχή μας και τώρα μας κλείνει ευθαρσώς το μάτι ζητώντας μας τυχοδιωκτικά, να μη σκοτώσουμε το παιδί που με την εκούσια εθελοτυφλία  μας αναθρέψαμε.

Πώς μπορούμε να γίνουμε τώρα παιδοκτόνοι;;;

No sir! Yes sir!

It is probably the hottest summer that Greece ever had in ages, with a temperature that does not overcome 24 degrees celsius. What an antithesis! The  climatic scenery is actually adjusting to  the referendum, rainy and shinny at the same time..It seems as if the  famous greek  summer is paying the debt.A debt allthough  that has already being paid 5 years now due to mistakes that our politicians made in terms of greed and cowardly policy.A policy filled with injustice towards middle-classers and privilige to the corrupted «familia».But Omerta about that! To make a long story short,the new goverment,gave hope to the majority of greek people, that justice and meritocracy could dominate again.The «Tsipras goverment» young and unblemished -as it was  never tested before-from the first day of it’s term, made it crystall clear that it’s  primary goal was to negotiate with better terms for the greek people that have been paying the debt 5 years now.A debt that the IMF shortly stated as unsustainable :»Greece should have a 20-year grace period before making any debt repayments and final payments should not take place until 2055″.IMF conceded that Greece needs a large scale debt relief in order to create  a breathing space to stabilize economy.And all those statements where held at this contradictory for the Greek people period..

Why now messieurs??

I cannot answer that question without at least aknowledging that something is really bugging our allies about the referendum…But seriously why?

Why are the leaders of Europe so oppossed about the referendum?

Is it because they hate it when they see the greek people arguing and they really feel sorry for us?

Then why don’t they try to rationally negotiate with us without asking us at the same time to fill the well by giving us sieves? Greece’s situation  right now looks alike  the daughters of Danaus,but without the murder.
*

It really doesn’t make any sense..At all..

And no please don’t hurry to accuse me as a spoiled brat!

I do understand that we owe a debt..

I do admit that we are loaning money for a long timein order  to pay this obscure for the average citizen debt that is holding us back from any development.

What I don’t clerarly understand is whether «Europe»-E.U,allies,e.t.c-wants Greece to bail out  or not?

can someone awnser that question with a simple yes or no please or am I going to be accused as a propagandist of a new referendum???!

The referendum is decoded as a question between staying in  Europe or being isolated. The right parties and many politicians supported this misinterpertation so strongly that managed to  make fear a really solid ground.. But when  «No» is identified as  «exodus» from the E.U , «Yes» is associated  with shiny new austerity measures and another memorandum,this time voted from the Greeks as a «solution»…Is there an even more solid ground to invade the basic human rights,since the invasion has your signature on it?

I feel European,I was raised in  a European country,I studied in a Europeanschool..I passed my panhellenic exams with an A+ in History..I studied so hard to achieve my goals and admired so much the bright European periods of Rennaissance, Enlightment and the French revolution so as the spirit of those periods were so deep engraved  within me,as if  we were one.This is the European nous in wich I strongly believe in..But  does Europe of the 21st century has any thing in common with the brilliant ideas that were born during the enlightment?

I do not agree with what you have to say, but I’ll defend to the death your right to say it.
Quoted Voltaire during the 17th century.

Do we still have the right to speak out?By watching the news this week on the Greek media and mostly by listening to the statements of our European allies,Who really and objectivally tried to spread fear to a potential negative answer,made me think about the deegre of validity in our European rights..I may have concidered myself as a European for a long time now,but do our European fellows share the same opinion?Do they treat me-in this circle of horror that our country is facing all these years-as an equal European?And don’t misjudge me allready,I certainly don’t mean do they help me pay this gigantic debt..The real question is do they want this debt to be paid?Do they want us discharged from this unbearable burden?And if so why aren’t they suggesting sustainable solutions?

I am perfectly aware that we have elected incompetent and mostly corrupted politicians.I know that we have been deceived many times by romantic ideas,but I also know that the majority of Greeks are innocent for this debt..Many nobel prize economists would agree with me on this..So what now?Is a new memorandum the solution?Every single greek citizen would nod his head so negativally that he wouldn’t avoid  having a cramp..But the question is not phrased  this way..

I am going to vote this Sunday hoping and fully -feared at the same time that my desicion is going to help my country overcome this slippery one way path.Aristoteles believed that a man who takes a critical risk in his life must neccessarily have the feeling of  fear inside him,in order to be charatirized as brave..Valiance features the element of fear otherwise it is just an action of a mad man..

«Courage is concerned with the feeling of fear and counfidence Now we fear all evils, e.g. disgrace, poverty, disease, friendlessness, death, but the brave man is not thought to be concerned with all; for to fear some things is even right and noble, and it is base not to fear them — e.g. disgrace; he who fears this is good and modest, and he who does not is shameless. He is, however, by some people called brave, by a transference of the word to a new meaning; for he has in him something which is like the brave man, since the brave man also is a fearless person.»

If the above observation is not European enough for YOU then I can’t imagine wich one can be ….

* In Greek mythology, the Daughters of Danaus (/dəˈneɪɪdiːz/; Greek: Δαναΐδες), also Danaids, Danaides or Danaïdes, were the fifty daughters of Danaus. They were to marry the fifty sons of Danaus’s twin brother Aegyptus, a mythical king of Egypt. In the most common version of the myth, all but one of them killed their husbands on their wedding night, and are condemned to spend eternity carrying water in a sieve or perforated device. In the classical tradition, they come to represent the futility of a repetitive task that can never be completed.https://en.wikipedia.org/wiki/Daughters_of_Danaus