«θεός φυλάξοι»

Τον τελευταίο καιρό ,στις λιγοστές μου πλέον κοινωνικές εξόδους ,έχω παρατηρήσει μια νέα τάση.Όλο και περισσότεροι νέοι -και κυρίως της ηλικιακής ομάδας 30-35 έχουν αρχίσει να στρέφουν την προσοχή τους στη θρησκεία με ιδιαίτερη θέρμη και πάθος σαν να είναι ένα νέο είδος κόμματος που πρέπει όλοι να προασασπιστούμε και κυρίως να προωθήσουμε μέχρι τις επόμενες εκλογές.Όχι ότι επικρίνω την επιλογή του ελεύθερου ανθρώπου να υπερασπίζεται ο,τι τον εκφράζει και τον πληροί αλλά,εντύπωση μου κάνει αυτή η ξαφνική χριστιανολαγνεία.Άλλοτε θυμάμαι κάποιους από αυτούς να ρίχνουν την πέτρα του αναθέματος σε ο,τι αφορούσε τη θρησκεία και τους εκφραστές της και τώρα να σου οι γνωστοί- άγνωστοι ωραιότατα μετασχηματισμένοι σε «θεούσηδες» με 5-6 κομποσκοίνια στο κάθε χέρι,τα οποία δείχνουν σχεδόν επιδεικτικά προτάσσοντας τον καρπό τους για να δώσουν έμφαση στα λεγόμενα τους…Να μην παρεξηγηθώ,δεν έχω κανένα πρόβλημα με το χριστιανισμό ως θρησκεία ,τουναντίον ο Χριστός ,ως σύμβολο αντικομφορμίστα πάντα με συγκινούσε και τις παραβολές τους τις μάθαινα με ζήλο στο σχολείο.Αργότερα συνειδητοποίησα -μετά το τέλος των κλασσικών σπουδών μου-ότι ο Χριστός σίγουρα υπήρξε ένας φιλόσοφος που είχε διαβάσει και άλλους φιλοσόφους και κυρίως είχε μελετήσει τον αγαπημένο μου Πλάτωνα,οπότε πάντα θα χαίρει της εκτίμησής μου.Όμως αυτοί όλοι οι οι αίφνης-θρήσκοι έχουν άραγε μελετήσει καθόλου την Αγία Γραφή -έστω από ενδιαφέρον ιστορικό-ή βρίσκουν αποκούμπι,στις δύσκολες μέρες που έχουν έρθει ,ανατρέποντας τις βιοθεωρίες τους,στο Χριστό και την εκκλησία;Μα και αν ακόμα αυτό κάνουν δια τί-αναρωτιέμαι -δεν εφαρμόζουν τη διδασκαλία που ο χριστιανισμός εκφράζει;;Ήτοι δια τί δεν αγαπούν τον πλησίον τους περισσότερο;Δια τί δεν δίδουν τον ένα χιτώνα τους αφού έχουν τρεις και τέσσερις και τους εναλλάσσουν και κυρίως δια τί αλήθεια δεν κατανοούν πως πρέπει -αν πραγματικά πιστεύουν όπως διατείνονται -να μην επικρίνουν,να μην κακοχαρακτηρίζουν και να μην εφαρμόζουν ρατσιστικές συμπεριφορές;Δια τι δεν καταλαβαίνουν πως όλα αυτά απέχουν παρασάγκις από το αληθινό νόημα της θρησκείας -κάθε θρησκείας -αφού όλες ανεξαιρέτως έχουν ως βάση την ΑΓΑΠΗ. ;;Τις προάλλες-για να υμνήσω το αγαπημένο επίρημα της κολλητής μου στα ξένα-κύριος ετών 38 με κομποσκοίνια παντοιος χρώματος ως διάκοσμον στον καρπό του,αφού κοτσομπόλευσε αρκούντως διάφορα φιλικά του πρόσωπα,επικρίνοντας τη συμπεριφορά τους ως ανάρμοστη και καθόλου χριστιανική,άρχισε να εξαπολύει επίθεση σε ερώτηση μου σχετικά με τη άρνηση της εκκλησίας στη διάθεση των χρημάτων της υπερ των πένητων πιστών της πατρίδος μας..
-Η εκκλησία σας φταίει τώρα;;Με αυτή τα βάλατε; Δε βλέπετε τους απατεώνες που τα φάγανε,η εκκλησία σας μάρανε;
και άλλα τοιαύτα περιλάμβανε ο θρησκευτικός του μονόλογος σε μια άνιση στιχομυθία ενός βαθιά θρησκευόμενου με κομποσκοίνια εναντίον εμού μιας βλάσφημης που τόλμησε να ξεστομίσει μια τόσο αμαρτωλη ερώτηση..Και αναρωτιέμαι αλήθεια αυτοί οι κατ’έπίφασιν χριστιανοί οι οποίοι πιστεύουν πως με τα κομποσκοίνια τους και τον καθιερωμένο κυριακάτικο εκκλησιασμό τους παίρνουν το χρίσμα του χριστιανού,έχουν κανει τις απαιτούμενες εσωτερικές αναζητήσεις που για να θεωρείσαι πιστός οποιασδήποτε θρησκείας,ιδέας ή ιδεολογίας επιβάλλεται να κάνεις;Έχουν προβληματιστέι ότι πρώτα πρέπει να εξομολογηθούν στον εαυτό τους τα σφάλματα -κατά την αρχαία ετυμολογία τόυ όρου αμαρτία-που έχουν διαπράξει και κατόπιν να κατακρίνουν τα σφάλματα των άλλων;Έχουν αληθινά ενσκήψει στο νόημα της πίστης,έχουν συνειδητοποιήσει το μεγαλείο ψυχής,τη δλυναμη και την τόλμη ενός ανθρώπου που αληθινα πιστεύει σε κάτι;΄Γιατί όποιος πιστεύει αληθινά, σε ο,τι επιθυμεί να πιστεύει, είτε αυτό λέγεται χριστιανισμός ή μουσουλμανισμός,αγαπάει τη βάση που όλες αυτές οι θρησκίες-φιλοσοφίες έχουν και αυτή η βάση δεν είναι άλλη από την έννοια ΑΝΘΡΩΠΟΣ.Μα ο άνθρωπος μπορεί να είναι και αλλοδαπός και ομοφυλόφιλος και αμαρτωλός..Και αγαπώντας τον πρέπει αν θες να πολιτογραφηθείς πιστός-με όλη την σημασία της λέξης,μιας λέξης δύσκολης να κατανοήσουμε οι περισσότεροι και συνάμα τόσο κορεσμένης στο λεξιλόγιο μας ,πρέπει να αγαπήσεις όλες εκείνες τις ιδιότητες που τον άνθρωπο συνοδεύουν και κυρίως τις άσχημες και εκείνες που τον κάνουν απεχθή.
Και ο άνθρωπος για να τον αγαπήσεις αληθινά,για να τον καταλάβεις ,για να τον συναισθανθείς και να τον νιώσεις πρέπει πρνώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου,με τα ελαττώματα σου και τα σφάλματα.Ναι το σφάλμα έχει μεγάλη αξία στη ζωή σου γιατί είναι εκείνο που σε επαναφέρει,σε επαναπροσδιορίζει,σε μεταρσιώνει,αν αξιοποιήσεις κατάλληλα τα αποτελέσματα του.Την επόμενη φορά λοιπόν που κάποιος ισχυριστέι πως » πιστεύε騻-ένα τόσο ωράιο ρήμα που το βλέπω τελευταίως να κατακρεουργείται ,πρέπει πρωτίστως να αναρρωτηθεί όλα τα παραπάνω.Γιατί ο αληθινά πιστός,δεν μπορεί παρά να είναι ευτυχισμένος μοιράζοντας την ευτυχία σε εκείνους που δεν την έχουν.Γιατι η πίστη έχει μια και μόνο αποστολή ,να σε κάνει να μη φοβάσαι τη ζωή.Κλείνω με ένα απόσπασμααπό το μονόλογο της Νίνας στο «Γλάρο» του Τσέχωφ: Τώρα το ξέρω, το καταλαβαίνω, Κώστια, πως στη δουλειά μας – στο παίξιμο ή στο γράψιμο – κείνο που αξίζει δεν είναι η φήμη, δεν είναι η δόξα, μήτε εκείνα που ονειρευόμαστε, αλλά το να μάθεις πώς να κάνεις υπομονή… Να μάθεις να σηκώνεις το σταυρό σου και να ’χεις πίστη. Εγώ τώρα πιστεύω, κι αυτό με κάνει να πονώ λιγότερο. Κι όταν σκέφτομαι την τέχνη μου, την αποστολή μου, δε φοβάμαι τη ζωή…»
<

Read Full Post »